τί νέα από το χωριό;

-θυμάσαι τη γλυσίνα ;

έγινε καταπράσινη και το χορτάρι δύο μέτρα, η χαρά των κοτσυφιών. μέχρι πάνω το νερό στο πηγάδι.

η ροδιά στις τρελλές της

ράντισα τα αμπελοκλήματα που φύτεψε στον κήπο ο πατέρας.
σταφύλια έχουν πολλά. θα φτιάξουμε και φέτος μούστο.

στην Κουλούμισα η ρόκα παίρνει μπόϊ. αν δεν πιάσει χαλάζι ή δεν εμφανισθεί
το σκουλήκι θάχουμε καλή σοδειά. Με βλέπω με φουφού στην Ερμού.
Οι ελιές φέτος τίποτα.

στην παραλία ναυάγια μιας χειμερινής τρικυμίας

 

τα κλαδέματα του χειμώνα τα κατάπιαν τα χορτάρια.
επόμενη επίσκεψη λιάνισμα. νάχουμε ξύλα για το φούρνο και το τζάκι.

 

οι τριανταφυλιές γίνανε φράκτης 

 

τα αγριόσκορδα στον κήπο άνθισαν

 

οι καρποί άφθονοι. η βερυκοκιά πάντα συνεπής, απίδια-κοντούλες, αχλάδια, 

κυδώνια, μήλα για γλυκό. τα βαλέντσια γλύκισμα, η μουσμουλιά ανοιχτόκαρδη.

 

βύσινα τα πολλά τάφαγε η μελίγκρα.κάτι θα περισσέψει.

  

 η χαρά των ποντικιών,καρύδια υπάρχουν.

επιστρέφοντας

στους πόθους που σμιλεύτηκαν με την αχλύ των χρόνων
'κεί που το λίγο το πολύ μπορεί ν' αγκαλιάσει
"στο ταπεινό να τυλιχτεί ολάκερη η ψυχή σου"
τέτοιο τραγούδι να λαλεί με πείσμα το κοτσύφι.

κουρνιάζουν εδώ τα όνειρα, κουρνιάζει εδώ το βιός μου
ποιός δεν θα τη ζήλευε μια τέτοια ευγνωμοσύνη

 .νάχει λαλιά η μοναξιά, νάχει τραγούδι η θλίψη.

 

σπόρος, χώμα, κάματος
ψωμί για να μου δώσουν

 

στο πολυτίμητο νερό κάθε πηγή να στέργει

το δόσιμο τ' αφειδώλευτο απ' του κλαριού την έγνοια
στη θεϊκή την έπαρση δανείζει το κορμί του

ζωή που δεν λογάριασε το κλέψιμο στο ζύγι

ποτέ δεν ελαχτάρησα το λούστρο των πραγμάτων
στ' ανάχρεια που δεν έφτασε ο χρόνος να κιοτέψουν
κουμάντο και στην περσεψιά δυό ψίχουλα να μείνουν.

δεν είναι η μοίρα μου να ζώ σαν άβουλο μυρμύγκι
βάζω φωτιά στα όνειρα, τη ζήση να χορτάσουν,

μα, ποιά τα λόγια που σπαθί τολμάνε να σηκώνουν

και ποιά η αλήθεια κι' απ' την απελπισιά πιο 'κεί
τ' αδύναμου κορμιού μου;


 …..
για ό,τι ρωτάτε θα σας πει η ομορφιά ετούτη

ένας εισαγγελέας από το μέλλον

Με αίτηση που κατέθεσε την προηγούμενη εβδομάδα, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Αγγελής ζητά να ασκηθεί αναίρεση της απόφασης του Εφετείου για τον Τάσο Θεοφίλου – απόφαση με την οποία κηρύχθηκε αθώος τον Ιούλιο του 2017, μετά από πέντε χρόνια στη φυλακή.

Για τον Τάσο Θεοφίλου λοιπόν (ξανά*)

Μακάριοι.
Μακάριοι όσοι φυλακίστηκαν.
Κανείς δεν μπορεί να τους συλλάβει.
Μακάριοι όσοι τελεσιδίκησαν.
Κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει.

Τ.Θ

ένας εισαγγελέας από το μέλλον. που ευαγγελίζεται έναν κόσμο παραλυμένο από το φόβο του αύριο. έναν κόσμο στάσιμο στη στροφορμή του σύμπαντος. στο μέλλον δεν θα υπάρχουν δικαστήρια. δεν θα υπάρχουν κατηγορητήρια, δεν θα γίνονται δίκες, δεν θα καταδικάζονται οι άνθρωποι, ούτε θα αθωώνονται. θα αρκεί ένας αγγελής ιωάννης να αλυσοδένει τις συνειδήσεις μας.

ο Τ.Θ. είναι σαν να μην δικάστηκε ποτέ. η δίκη δεν συμφέρει την εξουσία. η καταδίκη δεν την αναπαύει. έωλοι καιροί, έωλες κατηγόριες. και οι  καταδίκες αθωώνουν. 

ο Τ.Θ. θα υποχρεούται να μετεωρίζεται σε αμφίσημους καιρούς. ο κάθε ο Τ.Θ. για νάναι ακίνδυνος και μόνος να απελπίζεται. ούτε αθώος, ούτε ένοχος. μια μονάδα του πλεονάζοντος πληθυσμού. χωρίς ταυτότητα, χωρίς όνομα. για να μην τον αναγνωρίζει κανείς. ούτε να τον θυμούνται.  .

αυτή είναι η τιμωρία.
καμμιά κατηγορία,
καμμιά αθώωση.

"Σκέφτομαι πως άνθρωποι και ποντίκια ανταγωνίζονται για την επιβίωση. Και δεν είναι ότι δεν ξανάγινε αυτό στην ιστορία. Πως δεν ξανάγινε. Σίγουρα. Αλλά τότε η ανθρωπότητα τραβούσε την ανηφόρα. Ή τουλάχιστον συτήν την αίσθηση σου έδινε.

Τώρα κατηφορίζει. Και είχε υποσχεθεί τόσα πράματα. Τώρα κατηφορίζει. Μια κατηφόρα που φέρνει ίλιγγο. Σίγουρα. Ζούμε σε καιρούς ιστορικούς. Αποκαλυπτικούς. Αλλά κάποιοι καιροί επηρεάζουν πιο πολύ την πορεία της ανθρωπότητας. Ζούμε σε καιρούς ιστορικούς γιατί είναι πολύ πιθανό η ανθρωπότητα να επηρεαστεί μέχρι καταστροφής. Περίεργα τα πράματα αλήθεια.

η ανθρωπότητα ζεί μια από τις πιο ολοκληρωτικές περιόδους της ιστορίας της και δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια. Βλέπεις, δεν καίνε μάγισσες. Δεν ανέλαβε ο στρατός. Δεν έχουμε ηγέτες με μουστάκι. Η σημειολογία βλέπεις. Είναι τόσο ολοκληρωτική η εξουσία του κεφαλαίου πάνω στον άνθρωπο που του στερεί ακόμη και τη δυνατότητα να περιγράψει πειστικά τον νέο ολοκληρωτισμό. Που κάθε πρόταση εναντίον του μοιάζει αφελής. ρομαντική.

Βλέπω γύρω μου. Η πραγματικότητα αυτή θα μπορούσε να προσφέρει το υλικό για κάποια δυστοπική ταινία. Να έτσι …"
Τ.Θ.

(κείμενο από αφίσα που κυκλοφορεί)