Κινηματό(δ)ραμα

πρόλογος στο σημερινό ανάγνωσμα

το ψυχόδραμα των πανό

εμένα με ξεχάσατε ;

(τα πανό έχουν ψυχή)

η εθελούσια παραίτηση

(τα πανό έχουν φιλότιμο)

  καμμία αντοχή

(τα πανό έχουν αυτογνωσία)

όταν λέμε πρωτοβάθμια σωματεία,  το εννοούμε 

(τα πανό αντιστέκονται, μη με ρωτήσετε σε τί...)

 το σύνθημα κόικκινο χαλί στα εαρινά ανάκτορα  

 

ο επίλογος 

έτσι θάναι η ζωή μας,  

και ο φασισμός θα καλπάζει.

Κι αν δεν φτάνει το μπόϊ μας ως το Αύριο

τουλάχιστον ας μην ευτελίζουμε το Χθές.

φωτο:

-από τη σημερινή (28.11.2018) διαδήλωση-έφοδο των πρωτοβάθμιων, πολυσυντονισμένων και Σια

-ερείπιο στο Μπουρνάζι (οδός Παπαρηγοπούλου)

για μιαν ανάσα ρε γαμώτο...

Στο οροπέδιο (κάπου στα δυτικά), πενήντα χιλιόμετρα από το χωριό.

Προορισμός το ξωκλήσι του Αη Δημήτρη, όπου, καθώς λένε οι ντόπιοι, στην αρχαιότητα υπήρχε λατρευτικός ναός της θεάς Δήμητρας.

Στο μονοπάτι για το ξωκλήσι. Ευσεβείς κυρίες ανηφορίζουν κουβαλώντας άρτους και γλυκίσματα για τους προσκυνητές... 

Της Μεσοσπορίτισσας σήμερα και θυμήθηκα το πανάρχαιο έθιμο των γυναικών της Ελευσίνας. Κάθε χρόνο παραμονή της μέρας αυτής βαδίζουν πάνω στα αρχαία μονοπάτια, εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και άγρια μέντα, πίσω από τις καμινάδες των διυλιστηρίων, κουβαλώντας τα τάματα στη θεά Δήμητρα, ευγνωμονώντας την για τη σοδειά τους και ζητώντας την ευμένειά της για τη σπορά της επόμενης χρονιάς. Αν και ακατάδεκτη η ίδια-καθώς γράφει η Μυθολογία, οι πιστοί της δεν τόβαζαν κάτω...

Το ξωκλήσι αυτό-το άγρυπνο βλέμμα του αγίου πάνω στα σπαρτά-έκτισαν οι χωριανοί τον Αη Δημήτρη διατηρώντας ως τις μέρες μας τον πανάρχαιο γιορτασμό της θεάς της γονιμότητας και προστάτιδος των καλλιεργιών.  "Διάδοχος" της θεάς τώρα ο αθλοφόρος Δημήτριος: "Μέγαν εὕρατο ἐν τοῖς κινδύνοις, σε ὑπέρμαχον ἡ οἰκουμένη, ἀθλοφόρε τά ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τήν δύναμιν, ἐν τῷ σταδίω θαρρύνας τόν Νέστορα ..." λέει ο  υμνογράφος. Η ορθόδοξη υμνογραφία θέλησε να προσδώσει στον ιππέα στρατηλάτη τη χάρη του αθλοφόρου, αποδυναμώνοντας τη θαυματουργό χάρη της αρχαίας θεάς. 

Κατεβαίνοντας ο ίσκιος της πέτρας μεγάλωσε...

και πιο κάτω ακόμη η αρχαία θεά κρυμμένη στους θάμνους και τις εληές... 

Πίσω στο χωριό, απολογισμοί και λογαριασμοί με τον σέμπρο. Με βγαλμένα τα έξοδα και τα μεροκάματα εκατό είκοσι κιλά καλαμπόκι το διάφορο, ούτε πενήντα ευρώ δηλαδή...

Όμως . Βόλτα στα βράχια της θάλασσας τα κρίταμα διφόρησαν. Κάτι η δροσιά της θάλασσας, κάτι οι πολλές βροχές και  η ζέστη ξελογιάστηκαν... 

Γευστικό και πικάντικο συνοδευτικό στα μεθύσια. 

Μου τα γνώρισαν στην Ικαρία πριν χρόνια. Και από τότε τα συναντώ στα βράχια των καλοκαιριών μου.

Στον κήπο για τη συγκομιδή: η ροδιά, σφιχταγκαλιασμένη με τα βάτα
έκρυψε με επιμέλεια τους καρπούς της από τα αδηφάγα βλέμματα...

και η κυδωνια γονάτισε, καρτερώντας με..

Κι' ήρθαμε όλοι μαζί στην πόλη...

Ελιές, κυδώνια, ρόδια. Μερικά σαν πεπόνια

Χίλιοι μύριοι καλογέροι σ' ένα ράσο τυλιγμένοι...
Και για να μη σας λέω ψέματα... Δύο ήταν τα ράσα

Μα στα κυδώνια κάποιοι είχαν κάνει κατάληψη.

Καλοπέρασαν ένα καλοκαίρι και σχεδόν ένα φθινόπωρο...

Όταν η φυσική τσακώνεται με τη χημεία και νικάει, αυτά συμβαίνουν.  

Και τώρα οι κυρ σκώληκες μείναν άστεγοι...

καθότι απεχθάνονται τη ζάχαρη και η ζάχαρη αυτούς...

Πόλεμος σε όλα τα μέτωπα δηλαδή...

ο χρόνος της ερήμου

 ο γλυκασμός της ήττας

το παράταιρο της δικαιοσύνης

η σταθερά της εξιλέωσης

όπως και να το πείς ...

χωρίς το σκοτάδι 

δεν θα αποζητούσαμε το φώς

και χωρίς το άδικο

δεν θα πεθυμούσαμε το δίκαιο.

φωτο: ο χρόνος της ερήμου

Αύγουστος 2012-Αύγουστος 2018

ο χλευασμός του αυγούστου

χλευάζει ο αύγουστος όσους απέμειναν πίσω, ο αύγουστος των ανθρώπων. πιθανόν να μη ξέρουν γιατί απόγιομα Κυριακής σούρχεται η πεθυμιά να ανασκάψεις ιστορίες παληές, να συναντήσεις δρόμους που κάποτε ένοιωθες το βογγητό τους. ανασκαμμένες ιστορίες

γιατί υπήρξαν-συνυπήρξαμε. και γιατί μπορείς να σταθείς ολόρθα ακόμη πίσω από τα αναχώματα της χαρμολύπης τους. πως αλλοιώς να δροσισθεί η ευφροσύνη της κάθε στιγμής, πως να κονομήσεις τη λίγη αιωνιότητα που θα επουλώσει τις πληγές. πως να αφηγηθείς στ' αστέρια που δεν υπάρχουν την ιστορία σου...

βωμός η μνήμη, τόπος και τοπίο ιερό, όπου οι κακοτυχιές έχουν ξεπεραστεί, η φτώχεια έχει παροπλισθεί, ο φόβος γονατίζει στην επιμονή. Άλλοτε με χρειαζόταν ο κυρ Αύγουστος. μα όταν εγώ τον αναζητούσα γινόταν ανεμοστρόβιλος. Μια φορά, πριν χρόνια, με πήρε μαζί του κι ήλθαμε εδώ: οδός Κεραμεικού 72-Μεταξουργείο. 

το σπίτι μου σαν πρωτόρθα στην πόλη-μαζί με τον κυρ Αύγουστο. να ακούσουμε τις ιστορίες των σπιτιών που ξεθαρρεύουν από την απουσία  και θέλουν να σου αφηγηθούν ψιθυριστά .....

για πόνους βουβούς, για υποσχέσεις παραγραμμένες, για όνειρα ανεκπλήρωτα. οι ψιθυρισμοί τους δίνουν σχήμα στα αισθήματά μας,  διαιωνίζουν τις υποσχέσεις,

Από Πάντα
και για Πάντα

στεριώνουν τα αναχώματα για να ορίσουμε, σαν λακίσει η νύχτα, των αισθημάτων μας το περίγραμμα.

καταλαβαίνω αυτούς που βγάζουν γλώσσα στον αύγουστο των ανθρώπων. αυτούς που λεν έχουμε πόλεμο, έχουμε θέρισμα, έχουμε τρύγο, έχουμε να μαζέψουμε το λάδι. αυτούς που εξυμνούν έργοις την αιώνια αγρύπνια:

αντιστέκονται στο ξεπούλημα της ευδαιμονίας στα ξένα μάτια, στον κίβδηλο ρεμβασμό των πολυσύχναστων παραλιών. το Αιώνιο Καλοκαίρι -όποια κι αν είναι η εποχή ο πόθος είναι θέρως-είναι παιδί μιας πληγωμένης άνοιξης. στέκει μακρυά από κάθε εποχή, κοντά, πολύ κοντά στον κόρφο μας.  το ρούχο μας είναι αυτό.

https://www.youtube.com/watch?v=2HRtuIw_f68

   

ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ

Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις.

Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματα χαράζοντας γραμμές

εδώ θα επιμένεις δίχως βία

χωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση, ποτέ στην περιφρόνηση

κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη εκείνοι που οικοδομούνε ερημώσεις

κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων να τραβάν συντεταγμένοι για το ξυλουργείο

να δέχονται περήφανοιτην εκτόρνευσή τους

και να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα σαν πιόνια.

Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο με τις σειρές των πετρωμάτων

σάμπως να ’σουν σίγουρος πως θα ’ρθει μια μέρα

όπου οι χωροφύλακες κ’ οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολές του.

Εδώ μες στα χαλάσματα που τα σπείραν άλας

θέλεις δε θέλεις θα βαδίζεις

υπολογίζοντας την κλίση που θα ’χουν τα επίπεδα

θα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σου

θέλεις δε θέλεις πρέπει ν’ αποχτήσεις έναν δικό σου χώρο.

Άρης Αλεξάνδρου

Αρχαία Σπάρτη: η μακρινή κοιτίδα του ναζισμού ;

Θέογνις γὰρ καὶ Πείσων ἔλεγον ἐν τοῖς τριάκοντα περὶ τῶν μετοίκων, ὡς εἶέν τινες τῇ πολιτείᾳ ἀχθόμενοι· καλλίστην οὖν εἶναι πρόφασιν τιμωρεῖσθαι μὲν δοκεῖν, τῷ δ᾽ ἔργῳ χρηματίζεσθαι· πάντως δὲ τὴν μὲν πόλιν πένεσθαι τὴν ἀρχὴν ‹δὲ› δεῖσθαι χρημάτων. [7] καὶ τοὺς ἀκούοντας οὐ χαλεπῶς ἔπειθον· ἀποκτιννύναι μὲν γὰρ ἀνθρώπους περὶ οὐδενὸς ἡγοῦντο, λαμβάνειν δὲ χρήματα περὶ πολλοῦ ἐποιοῦντο. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς δέκα συλλαβεῖν, τούτων δὲ δύο πένητας, ἵνα αὐτοῖς ᾖ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπολογία, ὡς οὐ χρημάτων ἕνεκα ταῦτα πέπρακται, ἀλλὰ συμφέροντα τῇ πολιτείᾳ γεγένηται, ὥσπερ τι τῶν ἄλλων εὐλόγως πεποιηκότες. [

Λυσίας, Κατά Ἐρατοσθένους

Μτφ: [6] Ο Θέογνης και ο Πείσωνας σε μια σύσκεψη των Τριάντα υποστήριξαν σχετικά με τους μετοίκους ότι ήταν ανάμεσά τους μερικοί δυσαρεστημένοι με την πολιτική κατάσταση· είχαν λοιπόν οι Τριάντα μια θαυμάσια πρόφαση να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι επιβάλλουν κυρώσεις, στην πράξη όμως να εξοικονομήσουν χρήματα· άλλωστε η πόλη βρισκόταν σε οικονομικό αδιέξοδο, και η κυβέρνηση χρειαζόταν πόρους. [7] Δεν δυσκολεύτηκαν να πείσουν το ακροατήριό τους· γι᾽ αυτούς η εκτέλεση ανθρώπων είχε ελάχιστη σημασία, ενώ η εξασφάλιση χρημάτων μεγάλη. Αποφάσισαν λοιπόν να συλλάβουν δέκα μετοίκους, ανάμεσά τους και δύο φτωχούς, για να έχουν και για την περίπτωση των υπολοίπων κάποιο πρόσχημα, ό,τι τάχα οι ενέργειές τους δεν είχαν οικονομικά κίνητρα, αλλά αποσκοπούσαν στο συμφέρον της πολιτείας ― λες και οποιαδήποτε άλλη από τις πράξεις τους ήταν δικαιολογημένη.

Μετάφραση Ν.Χ. Χουρμουζιάδης

Όχι άδικα, ισχυρίζονται πολλοί πως η αρχαία Σπάρτη αποτελεί τη μακρινή κοιτίδα του ναζισμού. Μελετώντας συνολικά το έργο του ρήτορα Λυσία, ο οποίος ήταν ταγμένος στο στρατόπεδο των δημοκρατικών της αρχαίας Αθήνας, και ειδικά τον δικανικό κατά Ερατοσθένους εύκολα μπορεί να κάνει αναγωγές στην εποχή μας, βασιζόμενος στα ιστορικά γεγονότα που κατεγράφησαν από τον Ξενοφώντα. 

Ομοίως, μελετώντας την πολιτική των κατακτητών Σπαρτιατών έναντι της Αθήνας θα συναντήσει τακτικές οι οποίες ουδόλως διαφέρουν από αυτές της πρόσφατης και πολύ πρόσφατης ιστορίας μας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στις πολιτικές της Γερμανίας τόσο μετά τη στρατιωτική κατάκτηση της χώρας στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, όσο και στην πρόσφατη πολιτική της (επιβολή κυβερνήσεων ανδρεικέλων, μνημόνια κ.λπ.

Αξιοσημείωτο είναι το (7) εδάφιο του δικανικού όπου ο Λυσίας εξιστορεί το πλιάτσικο στις περιουσίες των πολιτικών αντιπάλων των τριάκοντα τυράννων. Σας θυμίζει κάτι από τη σύγχρονη ιστορία -περίοδος κατοχής και εμφυλίου ;

Αξιοσημείωτη επίσης η αναφορά για τα πογκρόμ διώξεων και δολοφονιών χωρίς δίκη που υπαγορεύονταν από τον βασιλιά της Σπάρτης Λύσανδρο και εκτελούνταν από τα στρατεύματα κατοχής της αρχαίας Αθήνας.

Ο Ερατοσθένης (συνωνυμία με τον μαθηματικό της εποχής) υπήρξε ένας εκ των τριάκοντα τυράννων διορισμένων από τη Σπάρτη που κυβέρνησαν την Αθηναϊκή Πολιτεία για μερικούς μήνες το 404 π.χ.

χειμωνιάτικη προσομοίωση

από το χάραμα...

με τον τρόπο της φωτιάς καθαρίζει ο κήπος, 

κομμένα από καιρό χορτάρια γίνονται προσάναμμα για την έρπουσα φωτιά.

χωρίς πολύ κόπο: ο κήπος καθαρίζει, το χώμα ανασκάβεται αλλά και απολυμαίνεται. 

η στάχτη γίνεται τροφή για τη νέα βλάστηση

τα μήλα κάτω από τη μηλιά μεταφέρονται στο χωνευτήρι να γίνουν λίπασμα

σωρός τα νέα χορτάρια.

ίσα για να ξυπνάει ο Νέρωνας μέσα μου, 

όμως συγκρατιέμαι... 

   τα ξερά κλαριά για τον φούρνο

 η πινακωτή, η γκέλμπερη και το φτυάρι έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο

 κατά θάλασσα μεριά οι αμμόλοφοι γέμισαν κρινάκια

 εδώ η θερινή μας έπαυλη. διαθέτει φως , νερό, τηλέφωνο. 

και στεγασμένο parking παρακαλώ

με θέα στο Ιόνιο

ά! διαθέτομε και πισίνα...

και ρομαντικούς γείτονες...

 και κάποιους αναισθητούληδες...

(όχι, μην ενοχλείτε τον κ. δασάρχη, έχει περιπέσει σε θερινή νάρκη). 

και μην ανησυχεί κανείς. ξύλα για το τζάκι εν αφθονία.

κατά βάση είμαστε vegan
αλλά όρκο δεν δίνουμε...
πουλερικά με αρχέγονη καταγωγή
πως να τους αρνηθείς τη φιλοξενία;

άλλωστε το απαραίτητο καλαμπόκι θα υπάρχει

καλό χειμώνα, το λέμε από σήμερα...

(προσομοίωση δεν είπαμε;)

θερινή έκθεση βιωσιμότητας....

(όλα αυτά στο χωριό, εννοείται)

μήλα θεριστιάτικα από την αιωνόβια μηλιά του κήπου. . 

η ποικιλία είναι πρόγονος του φιρικιού. κυρίως γίνονται γλυκό

κοντούλες στο φυσικό τους μέγεθος και γεύση.

αχλάδια κρυστάλλια-ωριμάζουν τέλος Αυγούστου

(από τη μια δαγκώνεις και από την άλλη ξεπετάγεται το σκουληκάκι)

σύκα αυγουστιάτικα μαύρα

(η αδυναμία της κοτσυφο-οικογένειας του κήπου)

πιπεριές για τουρσί, ντομάτες  

καλαμπόκι -ρόκα.

Αποτυχία 95% λόγω μη χρήσης φυτοφαρμάκων

Θα γίνει όμως ξηρά τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες

η κάμπιες και οι ψείρες προτιμότερες από τα 7 δηλητήρια 

που χρειάζονται για  να έχεις απόδοση.

σταφύλια "σιδερίτες". Ροζ χρώμα, υπόγλυκη γεύση.

μοσχοβολάνε σταφύλι. Ωριμάζουν τον Οκτώβρη.  

Ποικιλία εξαφανισμένη ακόμη και από τις γραφές.

τα φθινοπωρινά (κυδώνια, ρόδια, καρύδια)

εντάξει κάτι θα περισσέψει και για το τυρί. (όχι, αυτό δεν είναι κηπευτικό, 

απλά η "οικογένεια" φιλοξενείται στο χωράφι μέχρι να το καθαρίσει.)