εξ' αιτίας της μη-πτώχευσης είμαι φτωχός. εξακολουθώ όμως να είμαι οικονομικά χρήσιμος για το κράτος και για όσους αυτό μεριμνά, όπως τους καλούς μας τραπεζίτες. διατηρώντας όλα τα νομιμοποιητικά διαπιστευτήρια του οικονομικά ενεργού, αυτόματα έχω χρισθεί παράνομος. για το κράτος και όσους για αυτούς μεριμνά, λ.χ. για τους καλούς του νταβατζήδες. διότι ούτε νόμιμη διακίνηση εμπορευμάτων κάνω, ούτε πληρώνω τους οποιουσδήπουε φόρους που με τη λογική του τεκμηρίου διαβίωσης μου επιβάλλει το κράτος προς όφελος όσων μεριμνά για αυτούς, όπως τους φιλέσπλαχνους δανειστές του. όμως το κράτος μας εξακολουθεί, διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά του κοτσαμπάσικου κράτους να μου επιτρέπει να δωρίζω κάθε χρόνο, με μη νόμιμο τρόπο, τα συγγράμματα των φοιτητών στους οποίους οφείλει δωρεάν παιδεία. πονοκέφαλος για μένα αλλά αξίζει τον κόπο γιατί μου δίνει διπλή χαρά. πρώτον γιατί μπορούν να γίνουν πράγματα έξω από το εμπορευματικό σύστημα και δεύτερο γιατί αυτή η πρακτική περνάει σε νέα παιδιά που μαθαίνουν επιτέλους ότι η γνώση πρέπει να διανέμεται δωρεάν.
εδώ και είκοσι χρόνια, διατηρώντας μια μικρή εκδοτική επιχείρηση είχα την τύχη να συνεργασθώ με τα πανεπιστημιακά τμήματα των μουσικών σχολών χορηγώντας συγγράμματα σε φοιτητές. βλέποντας όλο το αλισβερίσι που γινόταν με τα συγγράμματα σκέφθηκα από την πρώτη στιγμή να σπάσω το κύκλωμα υπερκοστολόγησης και κερδοσκοπίας καθηγητών (συγγραφέων) και εκδοτικών οίκων, χορηγώντας δωρεάν τα συγγράμματα που ενέκρινε το αρμόδιο περί παιδείας υπουργείο. έτσι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα στο να πάρει το σύγγραμμα μια καλή τιμή και πολύ περισσότερο να εισπράξω την όποια αξία των βιβλίων. αυτό θορύβησε πολλούς και μου έδοσε πολλή χαρά.
εν ολίγοις συνέχισα τον αντι-εμπορευματικό βίο για μπορώ σήμερα να καυχιέμαι πως από το κράτος δεν έχω πάρει ούτε σέντς. παληότερα σαν εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα δεν ζήτησα και δεν πήρα ούτε μια μέρα άδεια από το ΙΚΑ, δεν πήρα ούτε ένα φάρμακο. Ας μην είμαι όμως αγνώμων: από το κράτος πήρα τη δωρεάν παιδεία, μόνο αυτό. θεωρώ όμως πως τα εκατομμύρια φόρους και εισφορές που έχω πληρώσει θα αρκούσαν για ένα πολύ μεγαλύτερο αντίτμο. δεν παραπονιέμαι.
από όσο γνωρίζω και θυμάμαι ούτε οι γονείς μου δεν είχαν νταραβέρια με το κράτος. από το οποίο δεν θέλησαν ποτέ να πάρουν μια σύνταξη ακόμη και όταν τη δικαιούνταν. μόνο πλήρωναν όπως κι εγώ. λέω λοιπόν πως μια ζωή ζούσα έξω από το σύστημα και το ίδιο κάνω και τώρα.
δεν είναι δύσκολο κανείς να πάρει το δρόμο της παρανομίας και να ζήσει μακριά από το σύστημα, προστατεύοντας κατ' αρχήν τις αρχές του. μόνο που για να το πραγματοποιήσει αυτό θα πρέπει να αρκείται στα λίγα και νάχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, στους ανθρώπους που είναι γύρω του αλλά κυρίως στη φύση. αυτή δεν θα μας προδώσει ποτέ. επιστρέψαμε ευτυχώς σε μια μακρά περίοδο όπου η καθημερινότητα που στολίζει τη ζωή μας, που φωτίζει το νού, που αναπαύει την ψυχή μας είναι το μόνο εφόδιο για να μείνουμε όρθιοι. και η μόνη ανταμοιβή μας.
οι φωτογραφίες δώρο του περιβολιού στους μαζί τα τρώμε και της Τάλη σε μένα.
Η ανάρτηση είναι η πρώτη μιας σειράς σχετικής με την αβάσταχτη καθημερινότητά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.