το εμβαδόν του κόσμου

γκράφιτι στην οδό Καλλιδρομίου

είναι πράγματα μικρά

δεν εξαφανίζουν τη φτώχεια

δεν μας βγάζουν από την υπανάπτυξη

δεν κοινωνικοποιούν τα μέσα παραγωγής και τις τράπεζες

δεν απαλλοτριώνουν τη σπηλιά του Αλί Μπαμπά.

Ίσως, όμως, να απελευθερώνουν τη χαρά της δράσης

και να τη μεταμορφώνουν σε πράξεις.

Και, τελικά, το να δρας πάνω στην πραγματικότητα

και να την αλλάζεις έστω και λίγο

είναι ο μόνος τρόπος να αποδείξεις

ότι η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει.

Εδουάρδο Γκαλεάνο

έτσι πορευτήκαμε, με τα λίγα αυτά ψίχουλα καθώς θάλεγε ο κυρ Μήτσος. γιατί αυτός ο δρόμος ήταν το νανούρισμα των ονείρων μας. γιατί ήταν το ξέφωτο που μας έφερνε στην πηγή να ξεδιψάσουμε, να ξεπλυθούμε από τη σκόνη των χημικών. να γλυτώσουμε από τη χολέρα της κατάθλιψης και από τη σαπίλα της αναμονής του μάνα από το χέρι κάποιου υψίστου.

αναθεματίζοντας κάθε θεό, φτάσαμε ως εδώ. και μπορούμε πιια να ρίχνουμε μπουρλότα σε κάθε ναό. μπορούμε να τον βρίζουμε, μπορούμε και να τον χλευάζουμε. ακόμη και από το παγκάκι που είναι το σπιτικό μας. ακόμα μέσα από τους τροχούς της σκουπιδιάρας την ώρα που μας αλέθει. μπροστά στο σούπερμαρκετ την ώρα τ' αγκαλιάσματος, την ώρα της προσευχής. κι' ο θεός να μας κοιτά με βλέμμα αποσβολωμένο και να τραυλίζει. γιατί έτσι τόχε η ιστορία: να ταπεινώσουμε κάθε θεό. να γίνει η γή όλη σπίτι των παιδιών που ονειρεύονται, των παιδιών που ξέρουν να παίζουν. αντίδωρο σε όσους τόλμησαν το ρεσάλτο στους ουρανούς.

Αλήτη ! Απόψε είν' η βραδια τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι Αλήτη ! 

Πλάτυνε η Σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,

πο 'κανε ο άνθρωπος τη Γη κι όλο το Σύμπαν σπίτι.

Δεν έχεις δάκρυα να θρηνείς, ούτε κουράγιο να πονείς,

ούτε κραυγές υστερικές να βγάνεις πέρα ως πέρα.

Είσ’ ένα κύμα σιωπηλό μιας τρικυμίας παντοτεινής,

Που γαληνεύει ανήσυχα στην ήσυχη εσπέρα.

Τα σφυρίγματα του αλήτη,Τεύκρος Ανθίας

βρεθήκαμε 'δώ λοιπόν, στο μύλο και πάνω στο σταυρό. κυνηγημένοι από ιεροεξεταστές, αναθεματισμένοι από ορθόδοξους και ετερόδοξους. γιατί αποτάξαμε τη νομολογία τους, ανυπάκουοι στην ετερονομία κάθε ιστορικής νομοτέλειας που μας δίδασκε την υποταγή στους νοικοκυραίους, που μας δίδασκε πως να βυζαίνουμε το γάλα της μάνας μας ως την τελευταία σταγόνα, πως να εξασφαλίζουμε τη σύνταξη για τα γερατιά, πως πρέπει να πηγαίνουμε κάθε κυριακή στο ναό, πως είναι προδοσία να μην αγοράζουμε την εφημερίδα του κόμματος. 

πόντος σκοτεινό το "κράτος" τους, κύμβαλα αλαλλάζοντα τα πονήματά τους.

μας χλεύαζαν: γιατί αφήσαμε την ιδεολογική καθαρότητα προνόμιο δικό τους, μαγιά να πλάθουν το ψωμί τους με τ' αλεύρι της εσπερίας. κάποτε-κάποτε τους λυπόμαστε, βλέποντας πως ήταν η μόνη τους περιουσία. μα ποιά καθαρότητα τροχίζει το λόγο και χορταίνει τις ψυχές;

βαδίζαμε μέσα από το θολό περίγραμμα των πραγμάτων, φιλούσαμε χέρια παιδικά, μοιραζόμασταν ματιές που έκαναν το σώμα να σκιρτά. παλεύαμε για μια ζεστή αγκαλιά και η ζωή συνεχίζει να μας χαμογελά. 

μετρούσαμε την απελπισία με θερμόμετρα αριθμών, 

τον θάνατο σε κλίμακες αυτοκτονιών, 

την παγωνιά στις τιμές του πετρελαίου....

Θωμάς Τσαλαπάτης: 

και τότε σηκωθήκαμε. πιάσαμε σφιχτά το χέρι του άλλου και φτάσαμε ως εδώ. για να μη γράψουν οι ιστορικοί πως ο θάνατός μας ήταν η μόνη μας ιστορία, για να μη μάθουν τ' αληθινά μας ονόματα από τα κηδειόχαρτα. ούτε κομματικά παράσημα, ούτε σημαίες στα φέρετρά μας, ούτε σύνταξη στα ορφανά μας. μόνη μας σύνταξη* αυτή της αλληλεγγύης.

Επαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.

Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.

Εχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.

Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Εχουμε πατρίδα.

Νικηφόρος Βρεττάκος 

Ελεγείο στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή.

εμείς γράφουμε την ιστορία, 
εξισώνοντας το καλό με το κακό, σκοτώνουμε το ψέμα.
κι' έτσι θα πορευτούμε, 

και θάναι τα παγκάκια μας χαμογελαστά, περιμένοντας τους έρωτές μας.

κι' έτσι θα πορευτούμε. 

γιατί του κόσμου το εμβαδόν είναι το εμβαδόν των ονείρων μας.

υγ1. τρεις μέρες στο χωριό, αποκλεισμένος από κάθε άλλο μέσο επικοινωνίας, μαθαίνω τα κατορθώματα του κ. βαρουφάκη και των συν αυτώ από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. ξημερώματα της τρίτης μέρας η λασποβροχή λούζει τον κόσμο. μα τα πουλιά δεν μ' αφήνουν να λυπηθώ. ακόμη και αν οι τουφεκιές των άπληστων κυνηγών σκεπάζουν το τραγούδι τους, και η λασποβροχή βαραίνει το πέταγμά τους. τα πουλιά καλούν τη νοσταλγία και αυτή καταφθάνει με τις εικόνες ενός κοντινού μέλλοντος.

υγ.2 αναρωτιέμαι αν η ανάρτηση έχει κάποια σχέση με τα τεκταινόμενα στα γήπεδα της εσπερίας. μια ματιά στον κήπο πίσω από το λασπωμένο τζάμι με πείθει πως ναι: σωριασμένα πορτοκάλια κατα γής, χτυπημένα από τους πάγους, τους αγέρηδες και την εκ μέρους μου αποποίηση της δωρεάς, ζυγιάζοντας το κόστος του ταξιδιού. τελικά η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μια αντιγραφή του καπιταλισμού.

υγ.3. φαντάζομαι τη χαρά της πέμπτης φάλαγγας για τις κωλοτούμπες των συριζαίων. σύντροφοι ας προσέχατε. όποιος παίζει στο γήπεδο του καπιταλισμού πάντα χαμένος θάναι. και θα τον χλευάζουν οι εκ περισσού εξαγορασμένοι ρέφερι. για τον επερχόμενο κατακλυσμό της λασποβροχής θα επανέλθω.

υγ.4 προχθές και μετά από πολύ καιρό αρνήθηκα να πληρώσω διόδια στην αλητεία οδό Αθηνών-Πατρών. πέρασα "στο άνετο" ίσως γιατί δεν υπήρχαν περιπολικά να καραδοκούν για να καταγράψουν τους παραβάτες.

* σύνταξη εκ του συντάσσω/συντάσσομαι.

η πλατεία ήταν γεμάτη..

μ' αυτό δεν λέει κάτι

ούτε ποτέ πρόκειται να πεί....
μάταιος κόπος λαέ.

πάψε λοιπόν

τους αλυσοδεμένους προσκυνητές να λογάσαι

και προχώρα...

υγ. Εκτός από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ανάλογες συγκεντρώσεις οργανώθηκαν στην  Κύπρο, το Παρίσι, την Φρανκφούρτη (έξω από το κτήριο της ΕΚΤ), το Βερολίνο (έξω από τα γραφεία της Ε.Ε.) αλλά και σε πολλές ακόμα ευρωπαϊκές πόλεις. 

Ακόμη σε άλλες πόλεις της χώρας: Ηράκλειο Κρήτης, Πάτρα, Ιωάννινα, Βόλο, Άμφισσα, Λαμία, Τρίκαλα, Καστοριά, Δράμα, Κατερίνη, Σέρρες, Καβάλα, Καλαμάτα, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Φλώρινα, Ξάνθη, Σπάρτη, Πύργο, Κόρινθο, Αίγιο, Χανιά, Ιεράπετρα, Άγιο Νικόλαο, Ρέθυμνο, Ρόδο, Τήνο, Κάλυμνο, Λέσβο (εντυπωσιακή συγκέντρωση), Πάρο, Σύρο, Σάμο, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Λευκάδα, Χίο και Κω.

κ' εγώ ποιόν να πιστέψω...

...τον λύκο που ουρλιάζει ή τον κυρ μήτσο που βελάζει ;

διαβάζω παντού, διάβασα εδώ κι εδώ πως οι εταίροι μας, για τους οποίους ο κυρ μήτσος παίρνει όρκο πως είναι κώλος και βρακί με τους συριζαίους, ορλιάζουν γιατί ξηλώνονται ένα-ένα τα "κεκτημένα" τους από τη βάρβαρη τετραετία. λίγο τόχεις να καταργηθούν οι φυλακές τύπου Γ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι κλούβες έξω από τα σπίτια μας, οι εποχούμενοι τραμπούκοι των ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ ; Λίγο τόχεις να σταματήσει το ξεπούλημα όσων μας έχουν απομείνει ; λίγο τόχεις να ανακτηθούν έστω και λίγα ψίχουλα από τα εργασιακά δικαιώματα ; λίγο τόχεις να προστατευθεί η κεραμίδα πάνω από το κεφάλι μας ;

αυτά τα "λίγα" ο κυρ μήτσος θα τάλεγε γλειφιτζούρια. όμως οι καπιταληστές κάτι περισσότερο ξέρουν και κάτι χειρότερο προμαντεύουν από αυτό το ξήλωμα. μα κυρίως δεν τους αρέσει το ύφος και το ήθος της νέας κυβέρνησης μιας και αλλοιώτικα είχαν συνηθίσει δύο αιώνες τώρα.  και όπως ο κυρ μήτσος είναι κι' αυτοί αμετάπειστοι μπρος στα επικοινωνιακά τερτίπια του κ. βαρουφάκη. 

ο κυρ μήτσος δείχνει να μην καταλαβαίνει ώρες-ώρες. γιατί αυτός ο ξεσηκωμός μπορεί να γίνει φωτιά που θα αποτεφρώσει πολύ περισσότερα από τα ψίχουλα και τα γλειφιτζούρια σε όλη την ευρώπη.

ο κυρ μήτσος βέβαια δεν συγκινείται από αυτά καθότι αναμένει την εργατική επανάσταση,  ορέγεται την παλινόρθωση του αρπαχτού. γι' αυτό τόσα χρόνια απαξιεί να σηκώσει μια πέτρα να τους την πετάξει στα μούτρα. όλα αυτά τα χρόνια τουμπεκί ο κυρ μήτσος μιας και τα ταμεία τα κρατούσαν ως τώρα "δικά μας έμπιστα χέρια". τώρα που ο κορβανάς πέρασε σε "εχθρικά" χέρια ο κυρ μήτσος δηλώνει με στεντόρια φωνή πως από την πρώτη στιγμή θάναι στο δρόμο. όχι για σήμερα, σιγά μην κατέβει στο σύνταγμα να ενισχύσει τους συριζαίους.

θυμάμαι και πριν λίγα χρόνια που έπεσε ο "σύμμαχος" κωστάκης με το που ανέλαβε ο τότε κύριος εχθρός του κυρ μήτσου, έπεσαν όχι βέβαια πετριές αλλά γιαουρτώματα. με το καλημέρα σας, με το που πήγαν οι υπουργοί του γιωργάκη να αναλάβουν τα υπουργεία τους.

ο κυρ μήτσος δεν ακούει και δεν βλέπει λύκους. μάλλον τους βλέπει πολύ περισσότερους από όσοι είναι γιατί σ' αυτούς υπολογίζει και όσους ψήφισαν συριζα. το δε χειρότερο για τον κυρ μήτσο είναι πως δεν έχει βγάλει άχνα για όσα τώρα τα λυκόπουλα του συριζα σκέφτονται να επαναφέρουν σαν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. άχνα ο κυρ μήτσος ο επαναστάτης. όπως άχνα δεν έχει βγάλει κανένας προνομιούχος και βολεμένος σε τούτη δώ τη χώρα.

κυρ μήτσο μου είναι σαν να μου λες πως το να καταργηθεί η βαρβαρότητα και ο ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας το γουστάρουν και οι λύκοι έξω και μέσα από τη χώρα. δεν μένω στα "ψίχουλα" των άλλων συριζέϊκων εξαγγελιών για τις οποίες ουρλιάζουν οι λύκοι. Αλλά πες μου καλέ μου πως και όλοι αυτοί που διαφωνούν με όσα δηλώνουν και κάνουν τα λυκόπουλα γιατί δεν βγήκαν ποτέ στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν για τις φυλακές τύπου Γ, για την αστυνομική βαρβαρότητα, για τη δικαστική παρανομία;  

καλέ μου μήτσο πες μου για τα μπρό-κωλα. με τα λάχανα και τα βρακιά μην καταπιάνεσαι, θα τα λερώσεις....

σημείωση: το παρόν κείμενο δεν είναι σκωπτικό, γράφτηκε δε με αφορμή τη λυσσαλέα επίθεση εντεταλμένων blogs κατά της πολιτικής της νέας κυβέρνησης. δεκάδες γκεμπελίσκοι νυχθημερόν ασχολούνται με το να διαστρεβλώνουν, να αναπαράγουν και να διαδίσουν ό,τιδήποτε μπορεί να συκοφαντήσει και να απαξιώσει τη νίκη του λαού στις 25 γενάρη*. οι μισθοφόροι κονδυλοφόροι και τα παπαγαλάκια δεν έχουν καταλάβει όχι καν το μέγεθος και το συμβολισμό της νίκης αυτής αλλά ούτε το ποιός είναι ο νικητής. πιστεύω πως αποτελεί αυτή η προπαγάνδα προσβολή και όχι πολιτική τοποθέτηση. και δεν μιλάμε για δεξιές και φασιστικές ιστοσελίδες αλλά για τους "¨Α-λλους". που ακόμη και οι δήθεν προσωπικές ιστοσελίδες αναπαράγουν τη προπαγάνδα τους. Αφήνω κατά μέρος τα μηνύματα που εξακολουθούν να μου έρχονται στο ηλεκτρ. ταχυδρομείο. τους αφήνω στη μαύρη μοίρα τους.

*αναφέρομαι σε όλα τα "πρώτα" και "έγκυρα" blogs που όλες (ΜΑ ΟΛΕΣ) οι αναρτήσεις τους αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ ( κάτι που ισχύει εδώ και 3 χρόνια).