ραντεβού στα τσιπουράδικα

το πείραμα πέτυχε. αποδείχθηκε πως λαός εξαθλιωμένος και εξηλιθιωμένος καθίσταται φθηνό εμπόρευμα στο παζάρι των συνειδήσεων. τρία δις ευρώ χάθηκαν από τα ταμεία των τραπεζών τις τελευταίες μέρες και ψάχνει να βρεί που πήγαν, ο Προβόπουλος και η Τράπεζα της Ελλάδος. ένα ακόμη μπαχτσίσι για την πνευματική ελίτ, τη δημοσιογραφική τάξη, τη συνδικαλιστική συμμορία. λεφτά υπάρχουν για να εξαγορασθούν όσοι χρειάζονται βουλευτές αλλά και η συνείδηση όλης της χώρας. φτηνιάρικος λαός, φτηνιάρικο και το τομάρι του. 

κάθε ψηφοφόρος, υποψήφιος σύμβουλος ή δήμαρχος κάθε χωρικής αρμοδιότητας και επικράτειας, έλαβαν το αναλογούν της προσφοράς των αντίτιμο. 150 ευρώ η ταρίφα για κάθε ψήφο σε δήμαρχο, 500 ευρώ για τον περιφεριάρχη. τα διπλάσια για τους εκτιθέμενους, τα τετραπλάσια για τον καλό πάρεδρο με τα μεγάλα σόγια και την ευπειθή πελατεία. στους συμβούλους ειδικό μπόνους: πέντε χιλιάδες ευρώ ο καθείς και στην περίπτωση που προέρχεται από αντίπαλο στρατόπεδο η ταρίφα διπλή. αβρόχοις ποσί η διάβαση της ερυθράς. 

πρόπλασμα μιας νέας εθνικής ενότητας, αναγκαιότητα των μνημονιακών καιρών και απαιτήσεων. για λίγες μέρες στο διάολο το χρέος, στο διάολο και το έλειμμα. στο κάτω-κάτω της γραφής είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα, απόβρασμα ξεζουμίσματος μιας τετραετίας. παλιγεννεσία και καταφυγή στις αξίες της φυλής, του κράτους της διαφθοράς, της υποτέλειας και της διαώνισης της εξάρτησης. συνέχεια μιας διαρκούς επανάστασης διακοσίων χρόνων. 

τέσσερις δεκαετίες ισόρροπης δημοκρατίας υπό την υψηλή επιστασία και προστασία του άγρυπνου θεματοφύλακα των ιερών και των οσίων της εργατικής τάξης. λαοπλάνοι και λαοκρατούντες χέρι-χέρι εργολαβικώς και κατά παραχώρηση επιστατούντες τη διατήρηση και εμπέδωση της λαοπενίας τω πνεύματι. οι κραδασμοί επί της ουσίας ανύπαρκτοι, εκτός των περιπτώσεων που το μακρύ χέρι του ΠΑΣΟΚ υπέκλεπτε τα φηφουλάκια και ψαλίδιζε τα προνόμια του κόμματος του λαλούντος τη μόνη α-λήθεια. 

λεκές στους ανθούς των λακέδων η μνημονιακή εκτροπή, γεννήτορας άλλων λακέδων πιο αναλώσιμων, πιο πρόθυμων, πιο αποτελεσματικών. παραγκωνισμός των παληών, ρωγμές των πυλώνων, κίνδυνος κατάρρευσης του οικοδομήματος. ταύρος στο υαλοπωλείο της κραταιάς εξουσίας της διαπλοκής ο ΣΥΡΙΖΑ επιβαλόταν να αναχαιτισθεί με κάθε μέσον. ιερές συμμαχίες αναβιώνουν εν μια νυκτί, Ποτάμια ανοίγονται, Γέφυρες σχεδιάζονται, δεκανίκια φιλόδοξα, όλοι μαζί απαιτούν με την ίδια παληά γλώσσα του κοτζαμπάση από τον νέο επισκέπτη να απομακρυνθεί από τα χωράφια τους. την κοιλάδα του αιωνίου θανάτου, τσιφλίκι των λάβρων λειαντών και λιθοβόλων κάθε λογισμού της οξύνειας, δεν αρδεύει το λάλον ύδωρ. λοιδωρείται η λοξοδρόμηση, εξοστρακίζονται οι λεπτεπίλεπτες αποχρώσεις της ζωής. λοβοτομείται ο νούς για ν' αποφευχθεί η διχοτόμηση της επίπεδης πολιτικής πραγματικότητας. 

λεύκες κλαίουσες μη θρηνείτε. τα τρία δις που αναλώθηκαν, αναπληρώθηκαν με ένα μεγάλο αριθμό ψήφων που κέρδισαν οι κάθε λογής κουμανταδόροι του κράτους της διαπλοκής και των ανομολόγητων συμφερόντων. 

ενεός αύριο ο κ. Παπαδημούλης θα λογοκρίνει τις ήττες και ουδόλως θα λογίζεται ποιός κάνει κουμάντο σε αυτή τη μπανανία του νότου. θα απο-λογείται πως τα εκ-λογικά αποτελέσματα τοιαύτης εξαγοράς ουδόλως έβλαψαν τις επιδόσεις του κόμματος. αντίθετα λερώνουν οι κατά καιρούς δηλώσεις του Διαμαντόπουλου, οι θεωρίες περί δραχμής του Λαφαζάνη, η λιγοθυμία του κόμματος για τα εθνικά θέματα 

Λυχνοστάτες! ραντεβού από αύριο και κάθε μέρα στα τσιπουράδικα. ώσπου ο ήλιος της λευτεριάς να λάμψει πάνω στο κορμί τούτης της χώρας. 

σκουριές και φόβοι

Παραλειπόμενα μιας εκλογικής αναμέτρησης, 

προαλοιφόμενα της επόμενης των ευρωεκλογών ημέρας.

Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν

στις Σκουριές Χαλκιδικής (Δήμος Αριστοτέλη) ο υποψήφιος των αγωνιζομένων κατοίκων δήμαρχος Γιάννης Μίχος εκθρόνισε από τη δημαρχία με ποσοστό 51% τον υποψήφιο του Μπόμπολα και των χρυσοθήρων, ο οποίος πήρε το 47% των ψήφων. ποσοστό 2% πήρε ο υποψήφιος του ΚΚΕ Τρικαλιώτης Γιάννης. προφανώς το ΚΚΕ δεν συμφωνούσε με τους αγώνες και την ιδεολογία του 51% και θεώρησε σκόπιμο να κατεβάσει δικό του υποψήφιο. ακόμη προφανέστερη είναι η θέληση του 47% να εκλέξουν για δήμαρχο τον εκπρόσωπο των καταστροφέων των Σκουριών και της γύρω περιοχής. οι Σκουριές λοιπόν έχουν να μας διδάξουν πολλά.

ένα άλλο χρήσιμο για συμπεράσματα στοιχείο είναι ότι στον δήμο Αριστοτέλη η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα  ήταν 28% σε αντίθεση με το ποσοστό του 45-47% που ήταν σε όλη τη χώρα.

δίδαγμα 1: μεγάλη μερίδα αυτού του λαού, του ελληνικού λαού, δέχεται πως είναι για κλωτσιές. εξαγοράσιμοι, παραπλανητέοι, λαμογίζοντες, βολεψάκηδες, φοβικοί, φασίζοντες. τώρα το ποιόν η ευθύνη βαραίνει ας προβληματιστεί πρώτα σύμπασα η αριστερά, η οποία θα έπρεπε νάχει από δεκαετίες νοιαστεί να καλύψει το κενό παιδείας και πολιτισμού που άφησε πίσω της η μαζική εξαγορά από τα οικονομικά συμφέροντα των διανοουμένων, των παιδαγωγών, των καλλιτεχνών. αυτή την ορφάνεια εισπράττουμε εντόκως τώρα.

δίδαγμα 2: το ΚΚΕ συνεπέστερο όσο ποτέ στην αδιαλλαξία του αλλά και στις τακτικές και στρατηγικές του επιλογές έχει καταντήσει το χαϊδεμένο παιδί της άρχουσας τάξης (κατανοητό) αλλά της αγωνιζόμενης αριστεράς. η οποία κάνει πως δεν βλέπει τις προθέσεις του, κάνει πως δεν ακούει τα μισαλλόδοξα προς την αριστερά κηρύγματά του. ας καταγγελθεί δημοσίως πια αυτή η πολιτική. πολιτική διασπαστική, αποπροσανατολιστική, προβοκατόρικη και συνεπώς πολιτική που ανδρώνει την ηττοπάθεια. το κόμμα αυτό αποτελεί ένα ισχυρό πολιτικό ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, δεκανίκι στην αποτροπή της ρήξης με την κρατούσα εξουσία και παραεξουσία. οι όσοι ειλικρινείς εναπομείναντες οπαδοί και ακροατές του ας το καταλάβουν κάποτε. τελεία και παύλα.

και η αριστερά ας σηκώσει κάποτε το γάντι στα θρασύμια του Κουτσούμπα.

δίδαγμα 3: η οριακή πλειοψηφία που απέσπασε ο Γιάννης Μίχος δείχνει πόσο δύσκολο είναι να ανατρέψεις ή να διαβρώσεις μια κοινωνική νοοτροπία που θεμελιώθηκε όλες αυτές τις δεκαετίες της "ανάπτυξης", του βολέματος, του ατομισμού, του δογματικού κομματισμού. δείχνει ακόμη πως μόνο μας όπλο στον ανελέητο όπλο είναι η συλλογική αντίσταση και η συνειδησιακή αφύπνιση.

θεωρώ η αγωνιζόμενη αριστερά πρέπει να διδαχθεί, ν' αφουγκραστεί τις ήττες που επισωρεύονται καθημερινά εδώ και χρόνια. το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέχουν πολύ από το να μπορούν ή να θέλουν να ανταποκριθούν στους σύγχρονους καιρούς. στις 2 προηγούμενες αναρτήσεις καυστικά αναφέρθηκα σε κάποιες ασήμαντες εκ πρώτης όψεως αντιδράσεις τους, κρίσιμες όμως για να βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματά του.

όταν επιχαίρεις γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε δυνάμεις, και έχασε πολλές σε πρώτη φάση, δεν συντάσσεσαι παρά μόνο με τον κοινό υποτίθεται εχθρό. όταν η ιδεολογική σου φαρέτρα διαθέτει μόνο προβοκάτσιες και συκοφαντίες, "ισάξιες" αυτές της κυβέρνησης τότε γίνεσαι όργανο μίσθαρνο αυτής. τη στιγμή που ξέρεις ότι από την επομένη των εκλογών θα ξεδιπλωθεί η πιο άγρια αντιλαϊκή επίθεση στον καιρό των μνημονίων. με ποιούς θα την αντιμετωπίσεις ; δεν βλέπεις ότι το μνημονιακό μπλοκ αύξησε υπέρμετρα την εκλογική του επιρροή, αλλά βλέπεις και επιχαίρεις γιατί μερικά ψηφουλάκια παλινόστησαν στο κόμμα σου.

και το κυριώτερο: με αυτά τα μέσα, με αυτό το λόγο και την πολιτική ηθική υποβιβάζεις και ναρκοθετείς όχι μόνο την αντίσταση του κόσμου, αλλά αλλοιώνεις τις συνειδήσεις του, μεταφέροντας στο επίπεδο του χαμερπούς κομματισμού κάθε σκέψη και κάθε πρακτική σου. με αυτά τα μέλη και με αυτούς τους οπαδούς θα χτίσεις τον σοσιαλισμό ;

για τον ΣΥΡΙΖΑ μερικά: 
-τον κύριο Τ. Κορωνάκη μεσαίο κομματικό στέλεχός του στην Κυψέλη τον γνωρίζουν όλα τα μέλη του κόμματος σε όλη τη χώρα, χωρίς καν να είχε μέχρι χθές εκτεθεί σε ψηφοδέλτιο του κόμματος ή κάποιας δημοτικής παράταξης. φαίνεται πως ο ξύλινος λόγος και η κομματική του ρητορεία σαγηνεύει τα μέλη του κόμματος. όμως, τον ποιητή και συγγραφέα Θωμά Τσαλαπάτη, αγωνιστή των κινημάτων, που γράφει ανελιπώς στις εφημερίδες του κόμματος, δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. η διολίσθηση προς τον ξύλινο λόγο έχει τις αιτίες της. ο κόσμος όμως δεν ποθεί παρά μόνο το λόγο που εξυψώνει, που ανακουφίζει, που παρηγορεί, που σε κάνει να ονειρεύεσαι.

-η ευρωλαγνεία βλάπτει σοβαρά. αποτελεί το ψωμί στο βούτυρο της ακροδεξιάς και μαρμελάδα στον επιούσιο του κόμματος του Κουτσούμπα.

-και για να τελειώνω με τον ΣΥΡΙΖΑ: οποιοδήποτε ποσοστό κάτω του 30% στις ευρωεκλογές δηλώνει από βάλτωμα έως ήττα. σε μια τέτοια περίπτωση (πολύ πιθανή) η μόνη απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι η ομολογία της ήττας ή της αποτυχίας να εμπνεύσουμε το λαό. ξεκάθαρη και αντρίκια ομολογία.

για μας όλους, που μαντεύουμε ή που ξέρω και ξέρεις.

πως από το πρωϊ της ερχόμενης δευτέρας, την μετά τη μεγάλη ήττα, θα φοβάσαι να ανοίξεις την πόρτα σου, θα φοβάσαι να απαντήσεις στο τηλέφωνο, να βγείς από το σπίτι σου. θα φοβάσαι γιατί κάποιοι παραμονεύουν να σου επιδώσουν δώσουν το κατασχετήριο, να σε απειλήσουν με τον δικαστή, να σε τρομοκρατήσουν με το μαχαίρι, να σου περασουν τις χειροπέδες γιατί οφείλεις στο ΤΕΒΕ, στην εφορία....

ο φόβος ότι θα είσαι νεκρός πια, ότι δεν θάχεις κανέναν να σε υπερασπιστεί, να σου χαρίσει δυό λόγια παρηγοριάς, να σου δώσει ένα πιάτο φαί, να σου παραχωρήσει μια στέγη, καθηλώνει το νού, υποτάσει τις αισθήσεις, τσαλακώνει κάθε θέληση αντίστασης. καλλιεργεί τη δυσπιστία στον χθεσινό σύντροφο, στο φίλο, τον γείτονα. ξεστρατίζει την περηφάνεια, κάνει μισητό ό,τι ανθίζει και μοσχοβολά, ό,τι γλυκαίνει την ψυχή. τη δευτέρα το πρωί όλα θάναι φόβος. γιατί όσα ονειρεύτηκες ήταν πολύ μεγάλα για να χωρέσουν στο νού και στις ψυχές ανθρώπων στους οποίους ήλπιζες.

όμως αυτό είναι περιαγωγή στο στερέωμα του φασισμού.

υγ.

παραπέμπω στο άρθρο του Γιάννη Λαζάρου επίσης την επομένη των εκλογών αλλά και σε ανάλογο του Γιάννη Μακριδάκη κείμενα, που σε γενικές γραμμές με εκφράζουν απόλυτα.

στις γραμμές του κόμματος κάποιος είναι αόματος...

είχα και έχω την τιμή να λαμβάνω διάφορα mails από την κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ/ τομέας διαφώτισης και ενημέρωσης. Μέχρι στιγμής οι υπεύθυνες κυρίες-συντρόφισες για την αποστολή είναι η συντρόφισα Βέτα πανουτσάκου και η κυρία Κουτρούμπα.

εδώ και δύο χρόνια λοιπόν (από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε κεφάλι) τόσο στο προσωπικό μου mail, όσο και σε αυτό της κινηματικής συλλογικότητας που δραστηριοποιούμαι και είμαι διαχειριστής του blog, μου έρχονται ανά ημέρα σχεδόν mail διαφωτιστικού και ενημερωτικού περιεχομένου.

δύο από αυτά είναι αυτό που παραθέτω αμέσως μετά. θα παρακαλούσα όμως τις συντρόφισες-αφού πρώτα τις συγχαρώ για το θαυμάσιο έργο που επιτελούν- να μη με βομβαρδίζουν καθημερινά με ό,τι ανούσιο αφορά το κόμμα. διότι δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ μέλος τους. φυσικά δεν επιθυμώ να μην με ενημερώνουν με τα εξαίρετα διαφωτιστικά κείμενα του τομέα διαφώτισης και ενημέρωσης, ως εκ τούτου δεν απαιτώ να με διαγράψουν από τη λίστα των παραληπτών. κρίμα είναι να μην απολαμβάνω μαζί με τον καφέ μου κάθε πρωί και τα ωραία αυτά κείμενα. τα προτιμώ από το να προσβάλλομαι από κάθε μικροαστική φθοροποιό κουλτούρα. θέλω όμως να τις ενημερώσω ότι "στις γραμμές του κόμματος κάποιος είναι αόματος" και αυτός είμαι εγώ, ο Όνος. επομένως ας ψαχτούν λιγάκι, ας μην παρασέρνονται με ό,τι "σαβούρα" διευθύνσεων τους πουλάνε οι διάφοροι, αφού πρώτα έχουν υποκλέψει θεός έγνω με ποιό τρόπο.

ας απολαύσουμε μαζί λοιπόν το αποψινό μου απόχτημα, αφού για μια ακόμη φορά ευχαριστήσουμε όλοι μαζί τη συντρόφισα Μίρκα που μου το έστειλε. εννοείται ότι τα ονόματα των συμπαραληπτών μου (171 παρακαλώ) δεν θα σας τα κάνω γνωστά. και εννοείται επίσης ότι αυτά τα ονόματα είναι όλα φίλων και συναγωνιστών με τους οποίους επικοινωνώ. φταρνίστηκε κανείς ; γίτσες!

From: Mirka Koutroumpa <mirkakou@yahoo.com> 

Date: 21 Μαΐου 2014 9:37:18 μ.μ. GMT+0300 

To: ......,and 171 more… 

Subject: Ο Χρίστος Γούδης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Ηλία Κασιδιάρη «Ελληνική Αυγή για την Αθήνα», στέλνει μήνυμα έμμεσης στήριξης στον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, Γαβριήλ Σακελλαρίδη για τον Δήμο της Αθήνας, καθώς τον καλεί να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους και να καταβάλλουν προσπάθεια συνεννόησης. Reply-To: Mirka Koutroumpa <mirkakou@yahoo.com>

«ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ»

Ανοιχτή επιστολή στον υποψήφιο δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ, Γαβριήλ Σακελλαρίδη

Αγαπητέ Γαβριήλ,

Αφού σε συγχαρώ για τις επιδόσεις σου στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών στον Δήμο Αθηναίων, θα ήθελα να σου εξωτερικεύσω κάποιες προσωπικές μου σκέψεις, σχετικά με τη σχέση Αριστεράς-Δεξιάς (στις ακραίες έστω εκφάνσεις τους) και συνακόλουθα κάποιες άλλες σκέψεις μου σχετικές με τον επικείμενο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.

Αναφορικά με το πρώτο σκέλος, θα σου παραθέσω αυτούσιες τις απόψεις μου, τις οποίες έχω ήδη δημοσιοποιήσει σε σχετικό δοκίμιό μου του Οκτωβρίου του 2012, το οποίο και συμπεριέλαβα στο βιβλίο μου «Βαϊμάρης και Θούλης (Α)γωνία», που εξεδόθη από τον εκδοτικό οίκο του Γιάννη Σχοινά «Νέα Θέσις», τον Δεκέμβριο του 2012:

Πολιτική Τοπολογία Μελανέρυθρα Συγκοινωνούντα Δοχεία

Οι Δελφοί βρίσκονται στο κέντρο («ομφαλό») της Γης, στο σημείο όπου συναντήθηκαν δυο αητοί που τους είχε εξαπολύσει ο Δίας από δύο αντίθετα άκρα του κόσμου.

Μύρων Στάγκμαν

«Εκατό Προφητείες του Μαντείου των Δελφών»

Το κοινωνικό γήπεδο στο οποίο διεξάγεται ο εκάστοτε πολιτικός αγώνας μπορεί να είναι είτε επίπεδο (σε περίπτωση κοινωνικής ψυχοστασίας) είτε σφαίρα (σε περίπτωση κοινωνικού βρασμού). Κατά συνέπεια δύο παίκτες που ξεκινούν από το ίδιο σημείο πάνω στην ίδια γραμμή, προς αντίθετες όμως κατευθύνσεις, στην μεν πρώτη περίπτωση θα αποκλίνουν διηνεκώς, ενώ στην δεύτερη (μη ευκλείδεια γεωμετρία) κάποια στιγμή θα συναντηθούν (αν για παράδειγμα κινούνται σε αντίθετες διευθύνσεις αλλά επάνω στον ισημερινό της σφαίρας). Είναι η τυπική περίπτωση μεταξύ κομμουνισμού και φασισμού. Όταν η δυναμική της κοινωνικής αστάθειας επιβάλλει το παιχνίδι να διεξαχθεί στην επιφάνεια μιας σφαίρας (δεδομένου ότι κάτω από το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης, σφαίρα είναι ο πλανήτης μας όχι μόνο στερεομετρικά αλλά και κοινωνικά και οικονομικά), τότε τα δύο αυτά ιδεολογικά συστήματα συγκλίνουν.

Η άγρια «αδελφική» διαμάχη τους (Άβελ και Κάϊν, Ρωμύλος και Ρέμος) οφείλεται στο ότι επί της ουσίας και τα δύο απευθύνονται σε ένα κοινό, του οποίου τα πιστεύω εύκολα το καθιστούν εν δυνάμει υποστηρικτή του ενός ή του άλλου φαινομενικά αντίθετου ιδεολογικού σχήματος. Το προς τα πού θα κλίνει η πλάστιγγα είναι τότε συνάρτηση της επικοινωνιακής δυναμικής και διαχείρισης που αναπτύσσουν οι «τύποις» αντιμαχόμενες παρατάξεις. Στον εμφύλιο αυτόν ιδεολογικό πόλεμο, ο μόνος κερδισμένος είναι ο πραγματικός εχθρός: το παγκόσμιο περιπλανώμενο σύστημα των διεθνών τοκογλύφων και καταχραστών της εξουσίας, την οποία κατέχουν εν ονόματι μιας πλασματικής, εικονικής και ψευδεπίγραφης Δημοκρατίας.

Ιδιαίτερα επίκαιρη είναι η σχετική ανάλυση του Ιωάννη Μεταξά στο προσωπικό του ημερολόγιο (τόμος 4ος, Ίκαρος, Αθήνα 1960, σελ. 446-448), περί καπιταλισμού, Δημοκρατίας και της χημικής συγγένειας των καθεστώτων της εποχής του:

«Η Δημοκρατία είναι το παιδί του καπιταλισμού… Είναι το όργανο με το οποίο κατορθώνει ο καπιταλισμός να παριστάνη τη θέλησή του ως τη λαϊκή θέληση. Αυτό το είδος της Δημοκρατίας χρειάζεται εκλογές καθολικής μυστικής ψηφοφορίας, άρα οργανωμένα κόμματα και συνεπώς μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται για τον ίδιο λόγο εφημερίδες, άρα μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται εκλογική οργάνωση κάθε φορά και εκλογικούς αγώνες, άρα χρήματα. Και τόσα άλλα που απαιτούν κεφάλαια… Από την άλλη μεριά ο καπιταλισμός, για να συσσωρεύσει τα κεφάλαια στα χέρια εκείνων που τον εκπροσωπούν και να κάμη όλο τον κόσμο σκλάβους του – μα σκλάβους που να νομίζουν πως είναι ελεύθεροι – έχει ανάγκη της ελευθέρας οικονομίας… Κράτη που επικρατεί η διευθυνόμενη οικονομία, όσο και αν είναι δημοκρατικά – και εννοούμε τέτοια που αποσκοπούν το γενικό συμφέρον του λαού – δεν συμφέρουν στον καπιταλισμό. Γιατί μέσα σε τέτοια κράτη δεν είναι δυνατή η εκμετάλλευση του συνόλου του λαού από τους εκπροσώπους του καπιταλισμού… Αλλά ο καπιταλισμός τα ονομάζει τυραννίες… Από τη μια μεριά Αγγλία, Γαλλία, Αμερική (καπιταλισμός)·από την άλλη Γερμανία, Ρωσία, Ιταλία (διευθυνόμενη οικονομία)».

Αυτά, μπροστά στο σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων. Κι αυτό διότι η δική μας ταλαίπωρη Δημοκρατία αρνείται να αυτοκαθαρθεί, έτσι ώστε τα σκληρά κοινωνικά μέτρα που είναι αναγκασμένη να πάρει, για την έξοδό μας από την Κρίση, να γίνουν αποδεκτά από έναν λαό που χειμάζεται και που θεωρεί ότι, ζώντας μέσα σε ένα σύννεφο παρακμής, διαφθοράς και συνδιαλλαγής των ταγών της, λοιδωρείται και χλευάζεται από αυτούς.

Είπα αυτά που θεωρώ ότι μας ενώνουν, δεδομένου μάλιστα ότι ούτε εσείς είστε κομμουνιστές, ούτε εμείς είμαστε φασίστες. Είστε περισσότερο διεθνιστές και λιγότερο εθνικιστές απ’ ότι εμείς, μέχρις εδώ όμως. Η καταχρηστική λεκτική ερμηνεία των όρων δεν κάνει καλό σε κανένα μας, οξύνει καταστάσεις και προκαλεί συναισθηματικές φορτίσεις, που δυστυχώς οδήγησαν πρόσφατα σε τραγικά και μη αναστρέψιμα περιστατικά, για όλα εκείνα τα παιδιά που έχασαν άδικα τη ζωή τους.

Σίγουρα υπάρχουν και αυτά που μας χωρίζουν. Το μεταναστευτικό, συνυφασμένο με το οργανωμένο δουλεμπόριο και παραεμπόριο, αλλά και την εγκληματικότητα στην πόλη των Αθηνών, όπως και ο τρόπος αντιμετώπισής τους, είναι το μείζον. Δεν ξεκίνησε από την Αριστερά. Κάποιοι επεδίωκαν φθηνά εργατικά χέρια και συνακόλουθα την υποβάθμιση του Έλληνα εργάτη, και ως προς την δυνατότητα εύρεσης εργασίας και ως προς την εκμηδένιση των ημερομισθίων του. Αυτά είναι πλέον γνωστά, και πρώτος τα κατήγγειλε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο». Θα περίμενα να γίνονται αποδεκτά και από την Αριστερά. Η έννοια του συμπαγούς ελληνικού έθνους και της ανάγκης προστασίας της πατρίδας μας είναι το δεύτερο, δεν νομίζω όμως ότι υπάρχουν Έλληνες που δεν αγαπούν την πατρίδα τους, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι όπως εσύ. Η «γραμμή Καμίνη», ο οποίος προβάλλει βαθιά και ενσυνείδητα και συστηματικά την έννοια της «πόλης» αποκομμένη από την έννοια της «πατρίδας», με βρίσκει κάθετα αντίθετο και, προσωπικά τουλάχιστον, δεν θα επιθυμούσα να τον δω να υποστηρίζεται από τους εθνικιστές στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.

Σκέψου τα λίγο, όλα αυτά, η πολιτική αντιπαλότητα δεν θα πρέπει να οδηγεί σε λεκτικές υπερβολές, «οι λέξεις», είπε κάποτε ένας μεγάλος αστροφυσικός, «είναι σαν τα καμάκια, όταν καρφωθούν δεν βγαίνουν εύκολα, κι αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια». Ας είμαστε προσεκτικοί στις εκφράσεις μας, ένθεν κακείθεν, και ας καταβάλουμε προσπάθεια να συνεννοηθούμε. Κάποιος, επίσης αστροφυσικός, είπε κάποτε: «αυτός ο άνθρωπος είναι δύσκολος, θα πρέπει να μιλήσω περισσότερο μαζί του». Αυτή είναι η μόνη διέξοδος που έχουμε μπροστά μας. Περισσότερη συζήτηση, έστω και αντιρρητική. Ποτέ να μη δυναμιτίζουμε τις γέφυρες. Τα νερά των ποταμιών είναι θολά, κι έχουν ρουφήχτρες.

Καλό δρόμο στο ταξίδι της ζωής,

Χρίστος Γούδης

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή για την Αθήνα»

και ένα δεύτερο μήνυμα κομματικό, απλά σαν αναφορά

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ! ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΧΑΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΚΕ

(δεν πιστεύω ότι έχετε την απαίτηση να το διαβάστε τζαμπέ. με μια ετήσια συνδρομή στον Ριζοσπάστη και τετραετή στην ΚΟΜΕΠ το συζητάμε..). προς το παρόν αρκεστείτε στην επικεφαλίδα μόνο την επικεφαλίδα)

Μετά τιμής

Όνος

υγ. σε αυτούς που απορούν ή αγανακτούν γιατί η δημοσίευση απαντώ πως όταν η αλητεία δεν καταγγέλεται οι λειτουργοί της αποθρασσύνονται.

η επανάσταση ξεκίνησε ! ...

... από την Μέλισσα, της Καρδίτσας παρακαλώ, μην τρομάξετε.

πριν αλέκτωρ λαλήσει τρείς η αντάρσιοι πανηγυρίζουν, όπως ο ΟΝΟΣ το είχε προβλέψει και σας είχε προετοιμάσει από την Κυριακή (δείτε την προηγούμενη ανάρτηση).

Τώρα ας πανηγυρίσουμε. διότι η θεσσαλία γίνεται ξανά κόκκινη, η επανάσταση άρχισε. διαβάστε εδώ τα καλά νέα που μια κάλπη ενός χωριού του θεσσαλικού κάμπου μας στέλνει.

ζωστείτε τ' άρματα λοιπόν γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε μέρος σε περισσότερες περιφέρειες από τις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές και ανέβασε τους ψήφους της από 98.000 σε 118.000 (πάντα με πηγή την αριστερή αντεπίθεση (blog που εκφράζει τις θέσεις της) κα τα ποσοστά της από 1.98% σε 2.34%. Τώρα αν σε άλλο δημοσίευμα του ιδίου blog αναφέρουν ποσοστό 2,5% και 125.000 ψήφους αυτό μη σας χαλάει, η στρογγυλοποίηση θα σας βοηθήσει να θυμάστε το ποσοστό και τον αριθμό των ψήφων.

όπως θυμάμαι καλά κι εγώ τους 2000 ψήφους που πήρε πανελλαδικά (1539 χωρίς την στρογγυλοποίηση) το ΕΚΚΕ στις εκλογές του 1974. τότε ήταν που συνέβη κάτι ανάλογο: στο οικοδομικό τετράγωνο της Μπίλιως Τσουκαλά (μέλους του ΕΚΚΕ τότε) το ΕΚΚΕ πήρε 100% σε ψήφους, ήτοι 3 ψήφους (της οικογένειας Τσουκαλά) της οποίας η βίλα κάλυπτε τότε ένα οικοδομικό τετράγωνο στην Κηφισιά. 

τότε η επανάσταση είχε ξεκινήσει από τη βίλα της Μπίλιως αλλά στη συνέχεια έχασε το δρόμο, στρίβοντας κατά την Αγ. Παρασκευή. τώρα σαν ακούστε τις ντουντούκες να ξέρετε ότι θάρχεται η επανάσταση.

πως λέει και ο προφήτης ; η επανάσταση είναι ένα εκατομμύριο τσιμπήματα από μέλισσες. προς το παρόν μας λείπουν άλλα 999.854 τσιμπήματα. επομένως σε 199.970 χρόνια και 10 μήνες από σήμερα η επανάσταση θάχει ολοκληρωθεί και η εξουσία θα είναι στα χέρια του λαού και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

εκλογές: οι αριθμοί στον καιάδα και ο Καρτέσιος στην πυρά

καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών σε μια από τις δεκάδες μάχες τους με την αστυνομία

ώρα 10 και 15" πρωί, στην πλατεία Κολωνακίου. δύο κυρίες της περιοχής διαμαρτύρονται σε διερχόμενο αστυνομικό για την παράνομη προεκλογική και επομένως ψηφοθηρική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωση έξω από την παρακείμενη πρεσβεία του Μεξικού. ζητούν φορτικά από το όργανο να καλέσει εισαγγελέα και να συλλάβει τους παρανομούντες προς την εκλογική νομοθεσία.

ώρα 10 και 20" λίγα μέτρα πιο πέρα στην οδό Κανάρη. ο Νικήτας Κακλαμάνης, υποψήφιος δήμαρχος της πόλης, δέχεται δημοσίως τη ψυχοτονωτική θεραπεία από τον κ. Χαμαιλέοντα-Ανδρέα Μαζαράκη, πίνοντας τον καφέ του στο pit.

ώρα 10 και 30" έξω από την πρεσβεία του Μεξικού, επί της πλατείας. καμμιά τριανταριά διαδηλωτές διαμαρτύρονται με ντουντούκα και πανό για τη δολοφονία του δασκάλου Γκαελάνο από τις στρατιωτικές δυνάμεις του μεξικάνικου καθεστώτος στην επαρχία Τσιάπας των ζαπατίστας. οι διαδηλωτές, μέλη των συλλόγων Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) και Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (ΣYBXA) που προτίμησαν να μη θέσουν ως προτεραιότητά τους την εκλογική μάχη, έχουν γίνει στόχος των δύο κυριών που πίνουν τον καφέ τους λίγα μέτρα πιο πέρα. 

τρία στιγμιότυπα ενός τυπικού Κυριακάτικου πρωϊνού στην πλατεία των αστών. μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα στην οδό Ασκληπιού όπου και το εκλογικό κέντρο 108.. που ψήφιζα, δεκάδες μέλη αριστερών κομμάτων περιφέρονται έξω από τα εκλογικά κέντρα, εκτελώντας το κομματικό καθήκον, αγωνιζόμενα έως την τελευταία στιγμή για τη νίκη. ώρα 11 και 30" μέσα στο εκλογικό τμήμα ένα κορίτσι ήδη τάχει παίξει καθώς λέει και διαμαρτύρεται προς τον δικαστικό αντιπρόσωπο. "πούναι οι αντιπρόσωποι των κομμάτων ναρθούν να με ξεκουράσουν, κόπηκε η μέση μου να φτιάχνω πακέτα με τα σεντόνια των ψηφοδελτίων." "τους παρακαλέσαμε τρείς φορές νάρθουν να βοηθήσουν" της απαντά ο δικαστικός αντιπρόσωπος.

ΕΩΣ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ. ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ.

ένα είναι σίγουρο. ότι σε λίγες ώρες που θάχει ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία το κορίτσι αυτό θάχει πετύχει τη μεγαλύτερη νίκη. η ήττα θα ανήκει σε όλους τους άλλους.

δεν ξέρω τι αποτελέσματα θά δώσουν οι κάλπες σήμερα. μαντεύω όμως ότι όλοι θάναι νικητές αλλά στην ουσία ηττημένοι. όλοι θα αναγνώσουν φωναχτά τους αριθμούς όπως τους εξυπηρετεί, κανείς όμως δεν θα αποκρυπτογραφήσει ή δεν θα ομολογήσει το βαθύτερό τους νόημα. και μ' αυτή τη λογική ήδη όλοι θάχουν υποστεί μιαν ήττα, την πρώτη ήττα. γιατί η σημερινή εκλογική διαδικασία θα "προσφέρει" ειδικά στην αριστερά μια σειρά από άλλες ήττες.

και για μεν τα αστικά πολιτικά κόμματα και τις κοινωνικές δυνάμεις που τα στηρίζουν αυτό είναι τόσο φυσιολογικό, όσο φυσιολογικό φαίνεται μια δράκα εξουσιαστών να κουμαντάρει και να κατευθύνει πλατειά κοινωνικά στρώματα προς το συμφέρον της. ως εκ τούτου η a priori ηττημένη αστική τάξη δικαιούται να πανηγυρίζει όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα όχι μόνο της σημερινής αλλά και οποιασδήποτε εκλογικής διαδικασίας. σήμερα -εδώ κάνω πρόβλεψη-θάχει καταφέρει να πάρει με το μέρος της ένα ποσοστό εκλογικού σώματος κατά πολύ μεγαλύτερο του μεριδίου της στην κοινωνικό καταμερισμό εργασίας, πολύ πάνω από το μέγεθος των μηχανισμών της. αν υποθέσουμε ότι στη χώρα μας ένα ποσοστό 30% στηρίζει την αστική τάξη παραδοσιακά και αμετακίνητα, αυτή τη φορά το ποσοστό αυτό όχι μόνο θα διατηρηθεί αλλά και θάχει αυξηθεί, παρόλη την κοινωνική καταστροφή που επέφεραν οι πολιτικές της βίαιης υπερσυσσώρευσης πλούτου.

αν διαβάσουμε τίμια και προσεκτικά τα αποψινά εκλογικά ποσοστά που θα αποκομίσουν τα αστικά κόμματα (Ελληνική Αυγή, Ν.Δ, ΕΛΙΑ-ΠΑΣΟΚ, Αν.Έλληνες, ΠΟΤΑΜΙ, ΤΖΗΜΕΡΟΣ, ΜΠΕΟΣ, ΜΩΡΑΛΗΣ αλλά και οι συνδυασμοί της ΔΗΜΑΡ, του κυρίου Μάριου Στρόφαλη (για το Δήμο Αθήνας) και άλλων τυχοδιωκτών, αχυρανθρώπων και μωροφιλόδοξων υπηρετών των μεγάλων ή και των μαφιόζικων συμφερόντων, θα δούμε ότι η αστική τάξη καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώνει πολιτικά αλλά και να βελτιώνει με κάθε τρόπο και μέσον τις εκλογικές επιδόσεις της με ένα τόσο καταστροφικό για το λαό πολιτικό και οικονομικό της πρόγραμμα.

επομένως η δεύτερη ήττα της ημέρας ανήκει εξ ολοκλήρου στην αριστερά: στα δύο κοινοβουλευτικά κόμματά της αλλά και σε όλες τις εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της. που όσο μικρότερο ποσοστό ψήφων πάρουν, τόσο πιο παράφωνα θα πανηγυρίζουν, ειδικά το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. σκεφθείτε να πάρουν έστω και μια ψήφο περισσότερο από όσες πήραν στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012 (πράγμα πολύ λογικό λόγω της τότε πόλωσης), ποιός ακούει τους πανηγυρισμούς των.

τρίτη ήττα

η πλήρης ενσωμάτωση όλων των δυνάμεων της αριστεράς στη λογική της εκλογικής διαδικασίας, στην άνευ όρων υιοθέτηση των εκλογών σαν μια επαναστατική ή αριστερή πρακτική. λογική  ενσωμάτωσης που τη βιώνουμε καθημερινά εδώ και χρόνια είτε με τη λαγνεία των γκάλοπ, είτε με την χωρίς αρχές ψηφοθηρία όλων των κομμάτων και κομματιδίων της αριστεράς (ρεφορμιστικής ή "επαναστατικής"). "πέφταν τα σάλια" των συριζαίων προχτές σαν έβλεπαν το ντιμπέϊτ του αρχηγού τους με τους άλλους υποψηφίους για την προεδρία της κομισιόν. με πιάναν από το μανίκι σήμερα οι αντάρσιοι έξω από το εκλογικό τμήμα να ψηφίσω τον κ. Π. Κωνσταντίνου για δήμαρχο Αθήνας. μοίραζαν εδώ και μέρες σταυρωμένα ψηφοδέλτια οι παμίτες στα μέλη τους. με παίρναν τηλέφωνο οι συριζαίοι να μου υποδείξουν όχι μόνο ποιόν θα ψηφίσω για δήμαρχο ή περιφερειάρχη αλλά και σε ποιόν σύμβουλο θα βάλω σταυρό. και προς θεού, όχι αποχή!. φαντάζομαι ότι δεν περιγράφω μια άγνωστη σε σας πραγματικότητα.

τέταρτη ήττα

ή ήττα των ιδεών ή η αποϊδεολογικοποίηση των εκλογών. 

απόψε μαζί με τα έγκυρα ή άκυρα ψηφοδέλτια θα καταμετρηθεί και η αποχή. θα καταμετρηθεί η αναγκαστική, η δικαιολογημένη, η αποχή των καναπεδάτων, η απολίτικη αποχή, η αποχή διαμαρτυρίας, η ιδεολογικοποιημένη αποχή. όλα τα κόμματα αναλόγως το πόσο τα έβλαψε η αποχή θα ξιφουλκήσουν εναντίον της, αφήνοντας στο απυρόβλητο την εξαναγκαστική συμμετοχή και ψήφο που για μένα είναι η χειρότερη μορφή αποχής από τα κοινά. είναι η δια της ιδεολογικής-πολιτικής-κομματικής-οικονομικής-κοινωνικής-ψυχολογικής βίας συμμετοχή και ψήφος σε κόμματα και παρατάξεις. είναι η μηχανή που αποσπά τον πολίτη και το λογιζεσθαι από τη σφαίρα της πολιτικής στη σφαίρα του εξαναγκασμού και τελικά του πειθαναγκασμού.

είναι η τακτική που τα στικά κόμματα μετέρχονται από τότε που δέχθηκαν να παίξουν στο γήπεδο του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. όμως σε αυτό το γήπεδο έχει εγκλωβισθεί και παίζει όλη η αριστερά από δεκαετίες τώρα. ας σκεφτεί κάθε μέλος οποιουδήποτε αριστερού σχήματος πόσο ελάχιστες δυνατότητες έχει ως προς το εκλέγεσθαι σε αντίθεση με τις άπειρες δυνατότητες που του παρέχονται για να ψηφίσει υποψηφίους του σχήματος αυτού. Αυτή η διάσταση και μόνο είναι από μόνη της αποκρουστική ακόμη και για την καρτεσιανή λογική του ευρωπαϊκού αστικού πολιτικού λόγου. πόσο μάλλον για τη λογική ή το φαντασιακό μιας αριστερής (επαναστατικής) σκέψης.

πέμπτη ήττα

ανεξάρτητα από τα ποσοστά που θα πάρουν οι σχηματισμοί της αριστεράς ένα είναι σίγουρο: ότι θα "επιβραβεύσουν" τις πολιτικές επιλογές τους. και η επιβράβευση αυτή δεν θα δοθεί από έναν "τρίτο", ούτε καν από τον οπαδό του σχήματος. αλλά από την ίδια την ηγεσία. κοινώς θα τολμήσω να μιλήσω για αυτοεπιβράβευση γνώρισμα κάθε μεσσία, πρακτική κάθε φασιστικού καθεστώτος.

όλοι νικητές ή όλοι ηττημένοι λοιπόν ; θα δείξουν οι ανάπηροι αριθμοί και η χλωμότητα των καιρών που θα υπονοήσουν. ας μην βιαστούμε να τους πετάξουμε στον καιάδα. σε λίγα λεπτά από τώρα οι κάλπες κλείνουν, ας ανοίξουν τα μυαλά μας.

υγ. 1:

όσο για το τί ψήφισα σήμερα η πιο πάνω φωτογραφία θα σας βοηθήσει να καταλάβετε.

υγ. 2:

το βεβιασμένο της γραφής εμπεριέχει λάθη ορθογραφικά αλλά κυρίως συντακτικά. ελπίζω να μην αλλοιώσουν το μήνυμα του κειμένου.

η ζωή λεπτομερώς...

η ίδια στεγνή αφήγηση ξανά και ξανά. γιατί κάθε φορά π' απλωνόταν πέρα από τον ορίζοντά της συγκέντρωνε πάνω της όλο και περισσότερο σκοτάδι. κι' έτσι δεν τόλμαγε κανείς πια να μιλήσει. σίγησε η λαλιά στον χάρτη των απαγορεύσεων. οι λέξεις δεν φτάνουν στα δάκτυλα, δεν έρχονται στο νού. δάχτυλα που τέτοια μέρα χθές έτρεμαν από το βάρος των λέξεων που άγγιζαν, νούς που ριγούσε από τη μετενσάρκωσή τους. γιατί ήταν χρόνια που περίμεναν αυτή τη στιγμή. ήξεραν να περιμένουν.

στέκονταν δίπλα στο ποτάμι, ο ένας στη μια και ο άλλος στην άλλη όχθη. βουβοί κι αποκαμωμένοι. δεν ήξεραν πια αν αγαπιώνταν, αν ήσαν τουλάχιστον φίλοι ή αν ήτανε εχθροί. δεν ήξεραν τί τους είχε συμβεί. δύο χρόνια τώρα και δεν έμαθαν. ίσως και να μη μάθουν ποτέ, έτσι ανήμποροι να εξηγήσουν το παραμικρό. ανήμποροι να βγάλουν φωνή ή να ανταλλάξουν βλέμματα. ανήμποροι και σακατεμένοι από τη σιωπή. γιατί δεν ήξεραν τούτη η σιωπή τί κρύβει, ποιάν έχθρα, ποιό μίσος, ποιάν αποκοτιά, ποιά προσδοκία.

με τα φτερά κομμένα, τα στόματα σφαλιστά, τα μάτια θαμπωμένα από στάχτες ένοχων καύσεων. περιδίνηση του νού και της ψυχής μέσα σε μια απεγνωσμένη μετάλλαξη-καταφύγιο φρόντισε να αποσώσει κάθε τί που θα ήταν τροφή στη μνήμη: ρωγμές της σιωπής που διαρρηγνύουν το μη-ον εδώ και καιρό εξαφανίστηκαν. τετριμμένες εκφράσεις που καίγονταν ευθύς που ξεστομίζονταν από την επιμελημένη ορθότητά τους, απονεκρώθηκαν από την ανυπαρξία έστω και ευτελών προφάσεων. δεν υπήρχε τίποτα πια να καεί, να χορτάσει φλόγες αδηφάγες που κάποτε στιγμάτιζαν μια ένοχη έστω διαδρομή.

ώσπου μια φωνή έσκισε τη σιωπή μια φωνή π' ακούς όχι από στόμα αλλά από μια λειτουργία που εγείρει το στέρεο της επανασύνδεσης, τη θεότητα μιας μνήμης πούχε χαθεί και τώρα επανήλθε.

το παιδί να το βγάλετε Τσε, μ' ακούσατε ; 

Τσε Γκεβάρα. για να κληρονομήσει τις ήττες και τις νίκες σας. 

με τίς πρώτες θα πορευτεί, με τις δεύτερες θα γιατρέψει τις πληγές σας.

ποιός ν' ακούσει σε τούτη τη σιωπή που σαν μαύρη ύλη ρούφαγε κάθε μάζα ζωής, ακόμη και το νερό του ποταμιού κάτω από τα πόδια τους, τις φωνές των πουλιών, τ' αγέννητα των σπάρτων άνθη. πριν αυτά μαραθούν, πριν πετάξουν για άλλους καιρούς και σ' άλλους τόπους, πριν το ποτάμι διώξει τη σκουριά  από τα πικραμένα τους χείλη. σχεδιασμένος με κάθε λεπτομέρεια ο επικείμενος θάνατος.

το παιδί να το βγάλετε Τσε, τ' ακούσατε;

αντίλαλοι πρώτης και δεύτερης και τρίτης αρμονικής μιας παλλόμενης από πόθο για κίνηση χορδής που με την απονήρευτη αυθάδεια μικρού παιδιού ζητούσε από το νεκρωμένο σύμπαν να κινηθεί.

*****

αργά-αργά μετασχηματίζεται σε σκοτάδι το φώς των ξεχασμένων τοπίων τους, εδώ στις άκρες του ποταμού, που κάποτε με την ίδια δίψα, την ίδια χούφτα ήπιαν νερό. πάει καιρός από τότε, δύο χρόνια. πολλά για να λυπηθούν, λίγα για να ελπίζουν.

ΚΚΕ: ζήσε το μύθο του στην Ικαρία

στην Ικαρία δεν ντρέπεσαι να λές ότι είσαι ΚΚΕ. και πολλοί, εκτός βέβαια από τους δηλωμένους κομματικούς, το κάνουν καθημερινά πράξη. όπως για παράδειγμα η Αγλαϊα Κυρίτση και η Βαγγελιώ Μαρώλια, υποψήφιες με τον ΣΥΡΙΖΑ για την περιφέρεια Β. Αιγαίου η πρώτη και την αντιπεριφέρεια Σάμου - Ικαρίας η δεύτερη. γι' αυτή τους την τόλμη άλλωστε απέσπασαν δημοσίως τους φλογερούς επαίνους της Τομεακής Επιτροπής Σάμου του ΚΚΕ.

Διαβάστε εδώ τη σχετική ανακοίνωση του κόμματος της πρωτοπορείας, που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως η σκέψη του είναι αιώνες φωτός μπροστά από εμάς τους καθυστερημένους και οπισθοδρομικούς τώ πνεύματι.

διαβάζοντας ο χαζός την ανακοίνωση μου φάνηκε αρχικά σαν ανέκδοτο. μετά, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντάς την, την ερμήνευα σαν πόθο ευσεβή κάποιων ρομαντικών καθοδηγητών του κόμματος να θεωρείται τίτλος τιμής το να καυχάσαι στην Κουτσουμπιανή εποχή ότι ανήκεις ή ότι ψηφίζεις ΚΚΕ. τελικά κατάλαβα ότι οι φωστήρες δεν είναι και τόσο ανεγκέφαλοι όσο τους νομίζαμε μερικοί-μερικοί. 

τα άτομα είναι κοινώς φευγάτα. δοκίμασαν και πέτυχαν μέσα από μια ανακοίνωση-τουφεκιά έναν λαγό, μια δεκαοχτούρα και ένα χρυσόψαρο. Και ο μύθος ζωντανός, και ο πόθος να ενταχθείς στις γραμμές του πιο πρωτοπόρου κόμματος παγκοσμίως άσβεστος και να καταγγέλνεις τον εχθρό ότι καπηλεύεται το τιμημένο όνομα, του οποίου κατέχεις την πλήρη κυριότητα.

ο εχθρός εν προκειμένω η Αγλαϊα και η Βαγγελιώ, επίλεκτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. για την πρώτη πλήρες κομματικό ιστορικό δεν διαθέτω. για τη δεύτερη όμως δεν έχω παρά να συμπορευθώ μετά του κόμματος και να την καταγγείλω με τη σειρά μου για κρυφοκουτσουμπιανισμό. αχ μωρέ Βαγγελιώ που ακόμη μέχρι χθές (τον Σεπτέμβρη στον Να της Ικαρίας) έβριζε δημοσίως τους προδότες όπως τους αποκαλούσες για τη στάση τους και τις πρακτικές τους για ζητήματα του νησιού (Νοσοκομείο, πλειστηριασμοί, κ.λπ.). τώρα μου δηλώνεις ΚΚΕ...!

βέβαια η ανακοίνωση της κομματικής οργάνωσης σε πολλούς προσφέρει γέλιο άφθονο, εμένα όμως δεν με πτοεί η φαιδρότητά της. και ευγνωμονώ τους Κα-γκεμπελίστικους μηχανισμούς του κόμματος που φρόντισαν να φτάσει ως εμένα, τον μέχρι πρότινος ελεεινό ρεφορμιστή, τον αδίσταχτο πράχτορα του ιμπεριαλισμού. τους ευγνωμονώ γιατί μου δώσανε την ευκαιρία να πάψω να κρύβομαι, να εκδηλώνω δημόσια τα αισθήματα πίστης και αφοσίωσης στην επαναστατική γραμμή του κόμματος του σύντροφου Δημήτρη.

Έτσι θα πάψω να διαβάζω κρυφά τον Ριζοσπάστη, θα γίνω συνδρομητής στην ΚΟΜΕΠ, θα κατεβαίνω στις διαδηλώσεις με το ΠΑΜΕ και θα κρατώ τη σημαία του κόμματος με το βαρύ στυλιάρι. Έτσι θα τιμήσω και τους αγώνες του σύντροφου Κουτσούμπα που τόσο υποτιμούσα και χελέυαζα όταν είμασταν συμφοιτητές στη βοϊδοσχολή.

σύντροφε Δημήτρη, Sorry ! αφού μετανόησε η Βαγγελιώ που από τα γενοφάσκια της σας χέζει πατόκορφα και φωναχτά, εμένα δεν μου πέφτει λόγος, μετανοώ κι' εγώ. εκείνη την εποχή ήμουν ανίκανος να καταλάβω τί θα πεί να κουβαλάς τους καφέδες και τα νερά από το υπόγειο. τους καφέδες της Νάντιας Βαλ., του Θοδωρή Βλ., του Γιώργου Λου. που ήταν εκείνη την εποχή οι υπεύθυνοι ινστρούκτορες του κόμματος στη σχολή μας και που έδιναν τις μάχες ενάντια στον οπορτουνισμό και τους πράκτορες του ιμπεριαλισμού. το ό,τι όλοι αυτοί που τους κουβαλούσες τους καφέδες στη συνέχεια αλλαξοπίστησαν τιμή μεγάλη σού περιποιεί και δόξα.

ζητώ λοιπόν πολιτικό άσυλο στην Ικαρία. για να μη ντρέπομαι που είμαι κρυπτοκουκουέ, για να μη φοβάμαι τους κήρυκες του μηδενισμού και της αναρχίας. για να ενώσω τους κρυφούς μου πόθους με αυτούς της Αγλαϊας και της Βαγγελιώς. και με την ευκαιρία να τις ευχαριστήσω που μου άνοιξαν τα μάτια.

στην Ικαρία σύντροφοι, στην Ικαρία !

και στις ευρωεκλογές ψηφίζουμε δαγκωτό ΚΚΙ (Κομμουνιστικό Κόμμα Ικαρίας).

αιχμαλωτίζοντας την απώλεια

δεν είναι τούτη η σοδειά πούφερα στην πόλη

μήτε το αγριεμένο του περιβολιού τοπίο

μα αυτή η φιλόξενη γωνιά 

όπου το νεογέννητο αυτό πλάσμα αναζήτησε της μάνας του την αγκαλιά.

της μάνας, 

που από κεί ψηλά παίζει πια με τα κοτσύφια τ' ουρανού.

έτσι έτυχε, λίγες μέρες πριν 

που το κλάμα του 

λίγο πριν την καταιγίδα.

μ' έφερε στη ρίζα της καρυδιάς.

κι αφού στη δική μου αγκαλιά βρήκε τ' αποκούμπι

την άλλη μέρα ήταν πιο σίγουρο το βλέμμα του στη ζωή.

και σαν ήλθαμε μαζί στην πόλη,

μια άλλη μάνα με τα νεογέννητά της
καλωσόρισαν την ορφάνεια.

γιορτή της μάνας σήμερα 

και το φορτίο όλου του κόσμου, του κόσμου μας
φέγγει στα μάτια της,

που σαν κλείνουν, κλείνουν τα μάτια όλων μας.

 σοδειά μας, η αιχμαλωσία της απώλειας.

εργατική πρωτομαγιά: τί θα δούμε σήμερα

αν δεν έχετε πάρει τα βουνά και τα λαγκάδια, κάλλιο μην κατεβείτε σήμερα για να πιάσετε το μαγιόξυλο του πανό. καμμία έκπληξη, μόνο πλήξη θα σας προσφέρει. 

μη φανταστείτε πλήθη λαού, παρά μετρημένους στη χούφτα, ονομαστούς έναν-έναν. οι συνήθεις ύποπτο-υπότροποι και οι αγγαρευόμενοι. τους υπολογίζω σε 5.000 (ΠΑΜΕ included). εκτός από τους εργαζόμενους υποχρεωτικά σε λεωφορεία, ταξί, νοσοκομεία έχουμε αυτή τη μέρα και τους σκληρά εργαζόμενους-μισθωτούς των κομμάτων και ειδικά του ΠΑΜΕ. βλέπετε τα όρφανα ένσημα πιάνουν τόπο ακόμη. θα τους καμαρώσετε, φτυστοί νυκοκυραίοι, μαζί με τις κόρες με τους συνετούς γαμπρούς να ατενίζουν την επανάσταση με τη βεβαιότητα του μοσχαριού που δεν θα καταλήξει στο σφαγείο. 

δεν θα χρειαστεί ούτε η ΓΑΔΑ να πετάξει ελικόπτερο. θα τους μπανίζει έναν-έναν από ταράτσες και στενά. θα δείτε χιλιάδες μικροπωλητές να πουλάν την φυλλάδα του κόμματος ή της συνιστώσας, κονκάρδες, βιβλία για κομματική επιμόρφωση και συμμόρφωση. προσοχή όμως. αν δείτε να σας προσφέρουν ένα χαρτί-προκήρυξη τη λένε, μην απλώσετε το χεράκι σας να την πάρετε, εκτός αν τη χρειαστείτε για να τη στρώσετε κάτω από το κωλαράκι σας στο πεζοδρόμιο που θα λιάζεστε. το λέω γιατί αυτοί που σας την προσφέρουν δεν είναι δά και τόσο γενναιόδωροι. έτσι, μόλις τσιμπήσετε, αμέσως σας πετάνε στη μούρη και την εφημερίδα της συνιστώσας ή του κόμματος. προσοχή λοιπόν μακρυά το χεράκι σας από τα δώρα τους.

όμως μακρυά και τα ματάκια σας από τα μάτια τους. μερικοί, αυτοί με τις πικέτες στην πλάτη, δεν χαρίζονται. αναφέρομαι σ' αυτούς που μοιάζουν με φτερωτούς διαβόλους. μόλις τους κοιτάξετε κατάματα παθαίνετε κάτι σαν ύπνωση και εύκολα γίνεστε το θύμα τους. νομίζω τους λένε σεκάδες.

στα κορίτσια, αυτά με τους συνετούς συζύγους, του ΠΑΜΕ τα παιδιά δηλαδή, μόλις σας απλώσουν τον ριζοσπάστη τους λέτε πήραμε-πήραμε. θα σας αφήσουν αμέσως ήσυχους. κάτι ξέρουν.

θα δείτε και τους εργατοπατέρες, δεν είμαι σίγουρος για τον Παναγόπουλο. Αν τον ποθήσατε σφόδρα ανεβείτε σε κανένα roof garden και γιαουρτώστε τον τη στιγμή που διαβάζει στις κάμερες το διάγγελμα της μέρας.

θα δείτε, αν και δεν σας το εγγυώμαι, και τα μαυροφορεμένα παιδιά της πλατείας. αυτός ίσως νάναι και ο μόνος λόγος για να κατεβείτε, αν και μπορεί να σας διαψεύσουν οικτρά. η βενζίνη ακρίβυνε και δεν έχουν ούτε για σπίρτο να φουντώσει η μολότωφ. χώρια που τον τελευταίο καιρό τους απασχολεί έντονα ο αντι-ΦΑ.ΡΑ* της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

για επιδόρπιο έχουμε: θα δείτε τα πέριξ ουζερί και τις γκουρμέ ψαροταβέρνες γεμάτες. κυρίως από συριζαίους που συνηθίζουν τον τελευταίο καιρό να ροκανίζουν με χίλιες μασέλες τις μελλούμενες αποδοχές.

ξέχασα κανέναν ; εσάς που θα καθήστε σπιτάκι σας δεν σας κλαίω. Όπως τόλεγε και ο Οικονομίδης ο κονφερασιέ της χούντας κάθε χρόνο τέτοια μέρα, φίλοι μου αγαπημένοι και του χρόνου πιο χαζοί.

* αντι-ΦΑ.ΡΑ. ο ειδικής ποιότητας και σπάνιας καθαρότητας αντιφασισμός-αντιρατσισμός.